Συμφυτική Θυλακίτιδα Ώμου – Παγωμένος Ώμος (Frozen Shoulder)

Τι είναι ο Παγωμένος Ώμος

Ως παγωμένος ώμος ή συμφυτική θυλακίτιδα του ώμου (adhesive capsulitis), ορίζεται το κλινικό σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από τον επώδυνο περιορισμό της ενεργητικής και παθητικής κίνησης του ώμου. Διακρίνεται σε ιδιοπαθή (ασαφούς αιτιολογίας) και δευτεροπαθή (συγκεκριμένης αιτιολογίας).

Στην ιδιοπαθή μορφή του παγωμένου ώμου η ακριβής αιτία της πάθησης δεν είναι γνωστή. Κατά κανόνα δεν υπάρχει καμία συσχέτιση με κάποια άλλη πάθηση.

Στη δευτεροπαθή μορφή η αιτία μπορεί να είναι ένας  τραυματισμός στην περιοχή του ώμου,  φλεγμονώδεις διεργασίες όπως η ασβεστοποιός τενοντίτιδα  και το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής, είτε, τέλος, ακινητοποίηση του ώμου μετά από χειρουργείο.

Ποια τα συμπτώματα & η διάγνωση;

Τόσο ο ιδιοπαθής όσο και ο δευτεροπαθής παγωμένος ώμος, παρουσιάζουν την ίδια εξελικτική πορεία (3 φάσεις). Και οι δύο τύποι, στο τέλος καταλήγουν στο ίδιο, που είναι η δημιουργία συμφύσεων και  συρρίκνωση του αρθρικού θυλάκου. Η τελική κατάληξη στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι η πλήρης κατάργηση της κίνησης στην άρθρωση του ώμου.

Εξέλιξη της νόσου

1^η Φάση: Στην πρώτη φάση της νόσου, φλεγμαίνει το πρόσθιο τμήμα του αρθρικού θυλάκου. Ο ώμος βαθμιαία γίνεται επώδυνος και ο ασθενής αποφεύγει την κίνησή του.

2^η Φάση: Στη δεύτερη φάση, εξαιτίας του περιορισμού της κίνησης, ο αρθρικός θύλακος αρχίζει να συρρικνώνεται. Αυτό έχει άμεσο επακόλουθο την περαιτέρω μείωση της κινητικότητας του ώμου.

3^η Φάση: Στην τελευταία φάση της νόσου, ο ώμος είναι μηχανικά ακινητοποιημένος και ολοκληρωτικά δύσκαμπτος. Στη φάση αυτή, κατά κανόνα,  έχει επέλθει πλήρης ύφεση του πόνου. Κατόπιν, ακολουθεί βαθμιαία επάνοδος της φυσιολογικής κινητικότητας του ώμου, που μπορεί να διαρκέσει από μερικούς μήνες μέχρι και ένα χρόνο.

Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώνεται σχεδόν πλήρης κατάργηση της έξω στροφής του ώμου, καθώς επίσης μείωση τόσο της έσω στροφής όσο και της απαγωγής, σε σύγκριση με τον υγιή ώμο.

Ο απεικονιστικός έλεγχος δεν είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικός κατά την εξέλιξη του συνδρόμου και μπορεί να βοηθήσει μόνο για την διάγνωση της αιτίας (σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής, ασβεστοποιός τενοντίτιδα, τενοντίτιδα του στροφικού πετάλου) στην περίπτωση του δευτεροπαθούς συνδρόμου. Δεν μπορεί να μας δώσει πληροφορίες ούτε για το στάδιο της νόσου ούτε για τη μελλοντικής της εξέλιξη.

Πως γίνεται η θεραπεία του παγωμένου ώμου;

Στις δύο πρώτες φάσεις του συνδρόμου η θεραπεία είναι συντηρητική. Χορηγούνται αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα σε συνδυασμό με ένα εντατικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας. Επιπλέον, την περίοδο αυτή έχει ένδειξη η χορήγηση υπακρωμιακών εγχύσεων κορτικοστεροειδών ή αυξητικών παραγόντων (PRP-Platelet Rich Plasama). H χειρουργική παρέμβαση στα δύο πρώτα στάδια της νόσου, είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενη και για το λόγο αυτό δεν ενδείκνυται.

Κατά την τρίτη φάση του συνδρόμου,ο  πόνος  υφίεται σταδιακά και εγκαθίσταται πια ο περιορισμός της κινητικότητας του ώμου.  Σε περίπτωση που το εύρος κίνησης δε βελτιώνεται  με την πάροδο του χρόνου , ενδείκνυται η χειρουργική αποκατάσταση της συμφυτικής θυλακίτιδας με σκοπό τη λύση των συμφύσεων. Η επέμβαση γίνεται αρθροσκοπικά από εξειδικευμένο ορθοπαιδικό χειρουργό. Στόχος είναι η πλήρης λύση των συμφύσεων του αρθρικού θυλάκου και  η διατομή τυχόν παχυσμένων τμημάτων των συνδέσμων με σκοπό τη επανάκτηση του πλήρους εύρους κίνησης του ώμου.

Μετά την αρθροσκοπική αποκατάσταση, ακολουθεί από την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα εντατικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας, ενώ ο ασθενής ενθαρρύνεται να κινεί ελεύθερα, δίχως περιορισμό το άνω άκρο με σκοπό την ταχύτερη αποκατάσταση της κινητικότητας της άρθρωσης.