Περιστατικά

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Άνδρας 45 ετών, δεξιόχειρας, προσήλθε με αιφνίδιο άλγος στην πρόσθια επιφάνεια του αγκώνα, έπειτα από απότομη αντίσταση σε κάμψη του αγκώνα κατά τη διάρκεια άρσης βάρους. Ο ασθενής ανέφερε χαρακτηριστικό “κλικ” και απώλεια δύναμης. Η φυσική εξέταση ανέδειξε:

• Ατροφία του πρόσθιου βραχιονίου,
• Απουσία ψηλαφητού τένοντα στον πρόσθιο αγκώνα (“hook test” θετικό),
• Μειωμένη ισχύ κάμψης και υπτιασμού.

Η μαγνητική τομογραφία επιβεβαίωσε πλήρη ρήξη του καταφυτικού τένοντα του δικεφάλου με ανάσπαση του τένοντα προς τα εγγύς.

Η Επέμβαση – Τενοντόδεση με Endobutton

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό περιοχική αναισθησία (ενδοαξονικός αποκλεισμός βραχιονίου πλέγματος) με τον ασθενή σε ύπτια θέση και το άνω άκρο επί χειρουργικού τραπεζιού.

Με πρόσθια προσπέλαση του βραχιονίου (single anterior approach) επιτεύχθηκε ανεύρεση και κινητοποίηση του ρικνωμένου τένοντα. Ακολούθησε διάνοιξη της πέρκας (tuberosity) της κερκίδας μέσω προσεκτικής διάνοιξης με οδηγό ραφής και ενδομυελική δημιουργία οπής.

Ο τένοντας ράφθηκε με μη απορροφήσιμα ράμματα τύπου Krakow και καθηλώθηκε με τη χρήση Endobutton (τεχνολογία με οπίσθιο μεταλλικό έλασμα που αναπτύσσεται στην ενδομυελική επιφάνεια του κερκιδικού σωλήνα), εξασφαλίζοντας ισχυρή καθηλωτική σταθερότητα και άμεση μηχανική υποστήριξη. Η καθήλωση ελέγχθηκε υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση. Έγινε έλεγχος τάσης του τένοντα σε όλο το εύρος κάμψης/έκτασης.

Μετεγχειρητική Πορεία / Αποκατάσταση

Ο βραχίονας ακινητοποιήθηκε αρχικά με νάρθηκα σε θέση 90° κάμψης αγκώνα για 10–14 ημέρες. Ακολούθησε σταδιακή κινητοποίηση με:

• Παθητική κίνηση από 2η εβδομάδα,
• Ενεργητική κινητοποίηση από 4η εβδομάδα,
• Ενδυνάμωση μετά την 8η εβδομάδα.

Η επανένταξη σε πλήρη δραστηριότητα επιτρέπεται στους 3–4 μήνες, ανάλογα με την επαγγελματική/αθλητική επιβάρυνση.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 46 ετών διακομίστηκε στο Τμήμα Επειγόντων μετά από τροχαίο ατύχημα με πτώση από δίκυκλο. Ανέφερε έντονο άλγος στο αριστερό γόνατο, ανικανότητα φόρτισης και οίδημα της άρθρωσης. Κατά την κλινική αξιολόγηση διαπιστώθηκε παραμόρφωση, αιμαρθρωση και ευαισθησία κατά την πίεση στην έσω επιφάνεια του γόνατος, χωρίς νευροαγγειακή διαταραχή στο σκέλος.

Η απλή ακτινογραφία και η αξονική τομογραφία αποκάλυψαν ενδαρθρικό κάταγμα έσω κνημιαίου κονδύλου τύπου Schatzker IV, με παρεκτόπιση της αρθρικής επιφάνειας και διαταραχή της ευθυγράμμισης της κνημομηριαίας άρθρωσης. Η σταθερότητα της άρθρωσης είχε επηρεαστεί, ενώ η επακριβής μορφολογία της κάκωσης υποδείκνυε ανάγκη χειρουργικής παρέμβασης.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό ραχιαία αναισθησία και σε ύπτια θέση με χρήση αποστειρωμένου πεδίου. Ακολουθήθηκε προσπέλαση μέσω έσω παραεπιγονατιδικής τομής, με προσεκτική διαχείριση των μαλακών μορίων. Το κάταγμα εντοπίστηκε με ακρίβεια και έγινε ανατομική ανάταξη της αρθρικής επιφάνειας, με υποστήριξη του υποχόνδρινου οστού μέσω οστικού μοσχεύματος λόγω εμβύθισης.

Ακολούθησε εφαρμογή ανατομικής πλάκας έσω κνημιαίου κονδύλου τύπου locking, με τοποθέτηση γωνιακά σταθερών βιδών για μέγιστη συγκράτηση των καταγματικών τεμαχίων και διασφάλιση της σταθερότητας του αρθρικού επιπέδου. Πραγματοποιήθηκε ενδοεγχειρητικός έλεγχος της κινητικότητας του γόνατος, με πλήρη αποκατάσταση της μηχανικής ευθυγράμμισης και χωρίς σημεία αρθρικής αστάθειας.

Η διάρκεια του χειρουργείου ήταν 90 λεπτά και η αιμόσταση ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Η σύγκλειση των ιστών έγινε κατά ανατομικά στρώματα.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική αποκατάσταση περιλάμβανε χρήση λειτουργικού νάρθηκα και πρώιμη κινητοποίηση από την 2η ημέρα με παθητικές ασκήσεις, αποφεύγοντας τη φόρτιση για 6 εβδομάδες. Σε επανεξέταση 6 εβδομάδων, παρατηρήθηκε ικανοποιητική πρόοδος πώρωσης, με σταδιακή αύξηση της ενεργητικής κινητικότητας και χωρίς πόνο κατά την κάμψη.

Η τελική αξιολόγηση στις 12 εβδομάδες ανέδειξε πλήρη επανευθυγράμμιση, σταθερότητα της άρθρωσης και λειτουργικό εύρος κίνησης άνω των 120°, χωρίς υπολειπόμενη ασυμμετρία ή δυσλειτουργία.

Η εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκα παρείχε ταχεία αποκατάσταση της σταθερότητας και της δομικής ακεραιότητας της άρθρωσης, επιτρέποντας την ασφαλή και ελεγχόμενη αποκατάσταση, με πολύ καλό λειτουργικό και ακτινολογικό αποτέλεσμα.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Αθλητής 34 ετών προσήλθε με χρόνιο μηχανικό άλγος στο γόνατο, επιδεινούμενο κατά τη δραστηριότητα και ιδιαίτερα κατά την ανάβαση/κατάβαση σκαλιών. Η φυσική εξέταση ανέδειξε πόνο στην εντοπισμένη φόρτιση του έσω μηριαίου κονδύλου και ελαφρά ύδραρθρο.

Η μαγνητική τομογραφία έδειξε εστιακή χόνδρινη βλάβη βαθμού III–IV κατά Outerbridge, μεγέθους περίπου 1,5 × 1,8 cm, χωρίς συνοδό αστάθεια συνδέσμων ή εκφυλιστικές αλλοιώσεις στο υπόλοιπο γόνατο. Η γενική λειτουργικότητα του γόνατος ήταν καλή και ο ασθενής πληρούσε τα κριτήρια για βιολογική θεραπεία αποκατάστασης χόνδρου. Αποφασίστηκε αρθροσκοπική αντιμετώπιση με τεχνική μικροκαταγμάτων για διέγερση του υποχόνδριου οστού και επαγωγή παραγωγής ινοχόνδρινου ιστού.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό περιοχική αναισθησία και με τυπική αρθροσκοπική προσπέλαση. Μετά τη χαρτογράφηση της βλάβης, έγινε προσεκτική καθαίρεση των ασταθών χόνδρινων πτυχών και παρασκευή των χείλων της βλάβης για δημιουργία κάθετων τοιχωμάτων, ώστε να εξασφαλιστεί σταθερό υπόστρωμα.

Ακολούθως, με τη χρήση ειδικού εργαλείου πραγματοποιήθηκαν μικροκατάγματα σε αποστάσεις 3–4 mm εντός του εκτεθειμένου υποχόνδριου οστού, μέχρι την εμφάνιση οροαιματηρού υγρού («marrow fat droplets»), ένδειξη ενεργοποίησης του μυελού των οστών. Η τεχνική στόχευε στην ενεργοποίηση μεσεγχυματικών κυττάρων, τα οποία μέσω της ινώδους επούλωσης θα δημιουργήσουν νέο ινοχόνδρινο ιστό που θα καλύψει τη βλάβη.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία περιλάμβανε περίοδο αποφόρτισης 6 εβδομάδων με χρήση βακτηριών και παθητική κινησιοθεραπεία (CPM). Ακολούθησε σταδιακή επανένταξη στη φόρτιση και ενίσχυση της μυϊκής ενδυνάμωσης με έμφαση στον τετρακέφαλο. Ο ασθενής παρουσίασε σταθερή λειτουργική βελτίωση και επανήλθε σε αθλητικές δραστηριότητες μετά τον 5ο με 6ο μήνα.

Η τεχνική μικροκαταγμάτων αποτελεί αξιόπιστη, ελάχιστα επεμβατική μέθοδο για εστιακές χόνδρινες βλάβες σε νέους, ενεργούς ασθενείς, με καλά τεκμηριωμένα αποτελέσματα στην ανακούφιση του άλγους και στη βελτίωση της λειτουργίας. Η επιτυχία της μεθόδου εξαρτάται από την κατάλληλη επιλογή ασθενούς, την αυστηρή τεχνική εφαρμογή και το στοχευμένο μετεγχειρητικό πρωτόκολλο αποκατάστασης.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ο ασθενής προσήλθε με ιστορικό συστροφικού τραυματισμού του γόνατος, συνοδευόμενο από αιφνίδιο αίσθημα αστάθειας και επώδυνη δυσλειτουργία κατά τη βάδιση και την κινητοποίηση της άρθρωσης. Η κλινική αξιολόγηση ανέδειξε θετικά σημεία προσθιοπίσθιας χαλαρότητας (Lachman test, Pivot Shift test), ενώ η μαγνητική τομογραφία επιβεβαίωσε πλήρη ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου (ACL), χωρίς συνοδές βλάβες στους μηνίσκους ή στους κολλοσυνδέσμους. Καθώς ο ασθενής ήταν σωματικά ενεργός και επιθυμούσε επιστροφή σε αθλητικές δραστηριότητες υψηλών απαιτήσεων, αποφασίστηκε η χειρουργική αποκατάσταση της ρήξης με την αρθροσκοπική τεχνική All-Inside.

Το Χειρουργείο

Η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό περιοχική αναισθησία και με τη χρήση αρθροσκοπικής καθοδήγησης. Ακολουθήθηκε η μέθοδος All-Inside, η οποία επιτρέπει τη δημιουργία ενδοαρθρικών οστικών τούνελ με μονόπλευρη προσπέλαση, ελαχιστοποιώντας τους εξωτερικούς χειρουργικούς τραυματισμούς. Ως αυτομόσχευμα χρησιμοποιήθηκε τένοντας ημιτενοντώδους μυός, ο οποίος προετοιμάστηκε σε διπλή δέσμη. Η καθήλωση πραγματοποιήθηκε με ενδοαρθρικά συστήματα ανάρτησης (suspensory fixation devices) τόσο στο μηριαίο όσο και στο κνημιαίο οστό, χωρίς ανάγκη εξωτερικής διαμπερούς σταθεροποίησης. Η τεχνική αυτή μειώνει τον τραυματισμό των μαλακών μορίων και παρέχει ισχυρή πρωτογενή σταθερότητα.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία εξελίχθηκε ομαλά, χωρίς εμφάνιση σηπτικών ή μηχανικών επιπλοκών. Ο ασθενής εντάχθηκε άμεσα σε πρωτόκολλο πρώιμης κινητοποίησης και προοδευτικής φόρτισης, υπό φυσικοθεραπευτική επίβλεψη. Στις πρώτες εβδομάδες παρατηρήθηκε ικανοποιητική αποκατάσταση του εύρους κίνησης, ενώ εντός 3-4 μηνών επιτεύχθηκε πλήρης λειτουργική σταθερότητα. Η τεχνική All-Inside προσέφερε πλεονεκτήματα όπως περιορισμό του μετεγχειρητικού άλγους, ταχύτερη επούλωση και μικρότερη διαταραχή των παρακείμενων ιστών, καθιστώντας την κατάλληλη επιλογή σε ασθενείς με υψηλές λειτουργικές απαιτήσεις.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 45 ετών, άνδρας, προσήλθε μετά από πτώση σε σκαλοπάτι με έντονο πόνο και οίδημα στο δεξί γόνατο. Η κλινική εξέταση έδειξε:

• Ευαισθησία και ευθραυστότητα στην επιγονατίδα,
• Αδυναμία ενεργητικής έκτασης του γόνατος,
• Σημεία εκχύμωσης και διάχυτου οιδήματος.

Η ακτινολογική εκτίμηση με απλές λήψεις και αξονική τομογραφία ανέδειξε εγκάρσιο κάταγμα επιγονατίδας με μετατόπιση θραυσμάτων >4 χιλιοστά.

Δεδομένης της αστάθειας και της αδυναμίας έκτασης, αποφασίστηκε χειρουργική αποκατάσταση με τη χρήση του συστήματος TightRope (Arthrex®), ως εναλλακτική στην κλασική μέθοδο με βελόνες Kirschner ή συρματόσυνδεσμο.

Η Επέμβαση

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό γενική αναισθησία, με τον ασθενή σε ύπτια θέση.

Μέσω δύο μικρών τομών εκατέρωθεν της επιγονατίδας, διενεργήθηκε διέλευση ειδικού οστεοσύνδεσμου με μη απορροφήσιμο νήμα υψηλής αντοχής, το οποίο συνδέει τα θραύσματα αναστέλλοντας τη μετατόπιση και επιτρέποντας την άμεση σταθεροποίηση.

Η τεχνική επέτρεψε ανατομική ανάταξη, διατήρηση της λειτουργίας του εκτατικού μηχανισμού του γόνατος και ελαχιστοποίηση της χειρουργικής βλάβης στους μαλακούς ιστούς.

Το σύστημα TightRope παρέχει δυναμική σύσφιξη, που προάγει την οστεοενσωμάτωση και μειώνει τον κίνδυνο αποτυχίας.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία ήταν χωρίς επιπλοκές. Ο ασθενής έλαβε οδηγίες για προστασία και κινητοποίηση με υποβοήθηση πατερίτσας.

Φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα ξεκίνησε την 2η εβδομάδα, με έμφαση σε σταδιακή αποκατάσταση έκτασης και κάμψης.

Σε 3 μήνες:

• Παρατηρήθηκε πλήρης πώρωση του κατάγματος,
• Αποκαταστάθηκε πλήρως η ενεργητική έκταση και η σταθερότητα του γόνατος,
• Ο ασθενής επανήλθε σε φυσιολογική λειτουργία και δραστηριότητες.

Η χρήση του συστήματος TightRope στην αντιμετώπιση εγκάρσιων καταγμάτων επιγονατίδας προσφέρει σύγχρονη, ελάχιστα επεμβατική και λειτουργική λύση με εξαιρετικά κλινικά αποτελέσματα.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Άνδρας 36 ετών με ιστορικό επίμονου άλγους στο δεξί γόνατο, περιορισμού κινητικότητας και επεισοδίων μηχανικής δυσλειτουργίας (ψευδομπλοκαρίσματα), προσήλθε για περαιτέρω διερεύνηση και αντιμετώπιση. Ο ασθενής ανέφερε προηγούμενο τραυματισμό κατά την αθλητική δραστηριότητα προ διετίας, χωρίς σαφή αποκατάσταση.

Κατά την κλινική εξέταση καταγράφηκε ευαισθησία στην έσω μηριαία κονδύλη και ήπιο υγρό εντός της άρθρωσης. Η κινητικότητα ήταν επώδυνη στο τελικό εύρος κάμψης, χωρίς συνοδά ευρήματα συνδεσμικής αστάθειας ή μηνισκικής σημειολογίας.

Η μαγνητική τομογραφία γόνατος ανέδειξε εντοπισμένη, εκτεταμένη χόνδρινη βλάβη βάθους IV κατά Outerbridge, μεγέθους 2,5×2,0 cm στην έσω μηριαία κονδύλη, με συνοδό οστικό οίδημα υποχόνδρια. Δεν διαπιστώθηκαν συνοδές ρήξεις μηνίσκων ή συνδέσμων. Η έκταση και η πλήρους πάχους απώλεια χόνδρου κατέστησαν απαραίτητη τη βιολογική αποκατάσταση με χρήση καλλιεργούμενων αυτογενών χονδροκυττάρων.

Το Χειρουργείο

Η αποκατάσταση πραγματοποιήθηκε με τη μέθοδο AutoCart, η οποία συνδυάζει αυτογενή χονδροκύτταρα και πλάσμα (PRP) εντός βιοσυμβατού φορέα για την κάλυψη της χόνδρινης βλάβης.

Αρχικά διενεργήθηκε αρθροσκόπηση γόνατος για πλήρη χαρτογράφηση της βλάβης και αξιολόγηση της αρθρικής κοιλότητας. Μετά από ενδελεχή απομάκρυνση του ινώδους χόνδρου και της απονεκρωμένης ύλης, λήφθηκε χόνδρινο δείγμα από μη φορτιζόμενη ζώνη του μηριαίου υμένα (trochlea) και εστάλη για καλλιέργεια και πολλαπλασιασμό των χονδροκυττάρων in vitro σε εργαστηριακό περιβάλλον.

Σε δεύτερο χρόνο, υπό αναισθησία και μέσω περιορισμένης αρθροτομής, πραγματοποιήθηκε καθαρισμός και προετοιμασία του υποστρώματος της βλάβης έως την υγιή ζώνη. Τα καλλιεργημένα χονδροκύτταρα αναμείχθηκαν με PRP και υαλουρονικό υπόστρωμα για τη δημιουργία ζελατινώδους μίγματος, το οποίο εμφυτεύθηκε με ακρίβεια στο έλλειμμα και καλύφθηκε με λεπτό υμένα ινώδους πλάσματος για σταθεροποίηση.

Η διάρκεια της επέμβασης ανήλθε σε 90 λεπτά, χωρίς επιπλοκές ή αιμορραγία.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική αποκατάσταση ακολούθησε εξειδικευμένο πρωτόκολλο, με αρχική αποφόρτιση για 6 εβδομάδες και παθητική κινητοποίηση μέσω συσκευής CPM από την 2η μετεγχειρητική ημέρα. Σταδιακή φόρτιση επιτράπηκε από την 7η εβδομάδα με πλήρη φόρτιση και ανεξαρτητοποίηση από βοηθήματα στην 12η εβδομάδα.

Η μαγνητική τομογραφία στους 3 και 6 μήνες ανέδειξε ικανοποιητική ενσωμάτωση του εμφυτεύματος και αποκατάσταση της χόνδρινης συνέχειας. Σε επανεκτίμηση 9 μηνών, ο ασθενής ανέφερε σημαντική υποχώρηση του άλγους, πλήρες εύρος κίνησης και επιστροφή σε ελαφριά αθλητική δραστηριότητα χωρίς συμπτώματα.

Η μέθοδος AutoCart προσφέρει μία σύγχρονη, αυτογενή και κυτταρικά καθοδηγούμενη λύση για την αποκατάσταση μεμονωμένων χόνδρινων ελλειμμάτων σε νέους και δραστήριους ασθενείς, αποφεύγοντας την ανάγκη αρθροπλαστικής και διασφαλίζοντας τη μακροπρόθεσμη λειτουργικότητα της άρθρωσης.

Κλινική Εικόνα / Διάγνωση

Άνδρας 30 ετών προσήλθε μετά από τροχαίο ατύχημα με έντονο τραυματισμό στο δεξί γόνατο. Ο ασθενής ανέφερε άμεσο οίδημα, πόνο και αστάθεια κατά τη φόρτιση.

Η φυσική εξέταση ανέδειξε:

• Θετικό τεστ οπισθίας συρταρωτής δοκιμασίας (Posterior Drawer test),
• Ευαισθησία και πόνο κατά μήκος του έσω πλαγίου συνδέσμου,
• Θετικό valgus stress test σε 30° κάμψη,
• Περιορισμένη κινητικότητα λόγω πόνου και οιδήματος.

Η απεικόνιση με MRI επιβεβαίωσε:

• Πλήρη ρήξη οπισθίου χιαστού συνδέσμου,
• ρήξη έσω πλάγιου συνδέσμου (grade II),
• Συνυπάρχουσα κάκωση αρθρικού χόνδρου χωρίς σημαντική υποστήριξη.

Χειρουργική Αντιμετώπιση

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό γενική αναισθησία με τον ασθενή σε ύπτια θέση.

Αρχικά έγινε τυπική αρθροσκόπηση μέσω πρόσθιων θυρών (anterolateral και anteromedial portals) για την πλήρη εκτίμηση της κάκωσης. Καθαρίστηκαν οι αρθρικές επιφάνειες και αξιολογήθηκαν οι συνοδές βλάβες.

Για την ανακατασκευή του οπισθίου χιαστού συνδέσμου (PCL reconstruction) λήφθηκε μόσχευμα από τένοντα τετρακέφαλου. Δημιουργήθηκαν οστικά κανάλια στο μηριαίο οστό και στην κνήμη υπό αρθροσκοπική και ακτινοσκοπική καθοδήγηση, με ιδιαίτερη προσοχή στη διάνοιξη του “killer turn” για την αποφυγή υπερβολικής τάσης στο μόσχευμα. Το μόσχευμα τοποθετήθηκε και αγκυρώθηκε με σύστημα εσωτερικής συγκράτησης (interference screws).

Η ρήξη του έσω πλάγιου συνδέσμου (MCL grade II) αντιμετωπίστηκε συντηρητικά, με άμεση ραφή ή ενίσχυση να μην απαιτείται, καθώς η μερική ρήξη θεωρήθηκε σταθερή.

Μετεγχειρητική Αποκατάσταση

Ο ασθενής παρέμεινε με νάρθηκα ακινητοποίησης σε πλήρη έκταση για 4 εβδομάδες, ώστε να προστατευθεί η ανακατασκευή του PCL και να επιτραπεί η επούλωση του MCL.

Η προοδευτική κινητοποίηση ξεκίνησε με παθητικές και ενεργητικές ασκήσεις εύρους κίνησης μετά την 4η εβδομάδα, περιορίζοντας την κάμψη σε 90° για τις πρώτες 6 εβδομάδες.

Η φόρτιση στο σκέλος ήταν μερική για 6 εβδομάδες, με χρήση πατερίτσας, ενώ η πλήρης φόρτιση επιτράπηκε σταδιακά από τον 2ο μήνα.

Φυσικοθεραπεία με έμφαση στην ενδυνάμωση του τετρακέφαλου, τη σταθεροποίηση της άρθρωσης και την αποκατάσταση της λειτουργικότητας εφαρμόστηκε επί 4–6 μήνες.

Η επιστροφή σε αθλητικές δραστηριότητες σχεδιάστηκε μετά τον 6ο μήνα, ανάλογα με την κλινική και απεικονιστική αποκατάσταση.

Κλινική Εικόνα / Διάγνωση

Άνδρας 25 ετών, αθλητής, υπέστη οξεία ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου μετά από αθλητικό τραυματισμό με στροφική κάκωση στο αριστερό γόνατο. Ο ασθενής παρουσίασε οίδημα, έντονη αστάθεια και πόνο κατά τη φόρτιση.

Η κλινική εξέταση ανέδειξε θετικά τεστ Lachman και Pivot Shift. Η μαγνητική τομογραφία επιβεβαίωσε πλήρη ρήξη ACL χωρίς άλλες συνοδές βλάβες.

Χειρουργική Αντιμετώπιση

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό γενική αναισθησία με τον ασθενή σε ύπτια θέση.

Λήφθηκε μόσχευμα από τον τένοντα τετρακέφαλου με μικρή τομή, το οποίο προετοιμάστηκε κατάλληλα.

Με αρθροσκοπική προσπέλαση (anterolateral και anteromedial portals), διανοίχθηκαν συντομότερα οστικά κανάλια στον μηριαίο και κνημιαίο οστό, χωρίς διάνοιξη πλήρους διαμπερούς καναλιού (τεχνική All-Inside).

Το μόσχευμα τοποθετήθηκε και αγκυρώθηκε με συστήματα suspensory fixation (EndoButton), εξασφαλίζοντας την ανατομική επαναφορά της τάσης και τη σταθερότητα της άρθρωσης.

Ο έλεγχος της κινητικότητας και σταθερότητας έγινε αρθροσκοπικά, με έμφαση στην αποφυγή υπερβολικής τάσης.

Μετεγχειρητική Αποκατάσταση

Ο ασθενής έλαβε κινητό νάρθηκα γόνατος, επιτρέποντας εύρος κίνησης 0-90° τις πρώτες 2 εβδομάδες.

Ξεκίνησε άμεσα παθητικές και ενεργητικές ασκήσεις εύρους κίνησης, με έμφαση στην προστασία του μοσχεύματος.

Η φόρτιση στο άκρο ήταν μερική για 4 εβδομάδες, με χρήση βακτηριών, και προοδευτικά αυξανόμενη.

Η Φυσικοθεραπεία επικεντρώθηκε στην ενδυνάμωση του τετρακέφαλου, την αύξηση σταθερότητας και την αποκατάσταση της λειτουργικότητας.

Η πλήρης επιστροφή σε αθλητικές δραστηριότητες προγραμματίστηκε μετά τον 6ο μήνα.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ο ασθενής προσήλθε με συμπτωματολογία άλγους στο γόνατο, ιδίως κατά τη διάρκεια στροφικών κινήσεων και κάμψης. Κατά την κλινική εξέταση ανευρέθηκαν θετικά σημεία για μηνισκική κάκωση, ενώ η μαγνητική τομογραφία ανέδειξε ρήξη του έσω μηνίσκου τύπου longitudinal, κατάλληλη για συρραφή. Καθορίστηκε ως θεραπευτική επιλογή η συρραφή του μηνίσκου με την αρθροσκοπική τεχνική All-Inside.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε αρθροσκοπικά. Μέσω δύο μικρών αρθροσκοπικών πυλών εισήχθησαν ειδικά εργαλεία και πραγματοποιήθηκε συρραφή της ρήξης του έσω μηνίσκου με την τεχνική All-Inside, η οποία επιτρέπει την ενδοαρθρική τοποθέτηση ραμμάτων χωρίς εξωτερικές τομές. Η τεχνική αυτή εξασφαλίζει σταθερότητα, μειωμένο χειρουργικό χρόνο και ελαχιστοποίηση επιπλοκών από τη δημιουργία επιπλέον προσπελάσεων.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία υπήρξε ομαλή, χωρίς ενδείξεις φλεγμονής ή αιμαρθρου. Ο ασθενής ανέκτησε προοδευτικά το εύρος κίνησης της άρθρωσης, με σταδιακή φόρτιση του σκέλους υπό φυσικοθεραπευτική καθοδήγηση. Η χρήση της All-Inside τεχνικής προσέφερε άριστη σταθεροποίηση, μειώνοντας τον χρόνο αποκατάστασης και ενισχύοντας τη βιολογική επούλωση του μηνισκικού ιστού.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 27 ετών προσήλθε στο ιατρείο με έντονο άλγος και αστάθεια στο δεξί γόνατο μετά από τραυματισμό κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα. Κατά τη φυσική εξέταση διαπιστώθηκε θετικό Lachman test και pivot shift, με συνοδό ύδραρθρο.
Η μαγνητική τομογραφία ανέδειξε πλήρη ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, χωρίς συνοδές ρήξεις μηνίσκου ή χόνδρινες βλάβες.
Λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία, το επίπεδο αθλητικής δραστηριότητας του ασθενούς και την ανάγκη επιστροφής σε απαιτητικές κινητικές δραστηριότητες, αποφασίστηκε η χειρουργική αποκατάσταση με αρθροσκοπική ανακατασκευή του πρόσθιου χιαστού με τεχνική All Inside.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό περιοχική αναισθησία και με τον ασθενή σε ύπτια θέση. Μέσω αρθροσκόπησης επιβεβαιώθηκε η πλήρης ρήξη του πρόσθιου χιαστού, ενώ δεν παρατηρήθηκαν άλλες ενδοαρθρικές βλάβες.
Λήφθηκε αυτομόσχευμα από τους οπίσθιους μηριαίους τένοντες (hamstrings), το οποίο προετοιμάστηκε σε τετραπλή δέσμη. Με τη μέθοδο All Inside, δημιουργήθηκαν ανατομικά, μερικού πάχους τούνελ τόσο στο μηριαίο όσο και στην κνήμη, με χρήση συστήματος retro-drilling, ελαχιστοποιώντας την απώλεια οστικού υποστρώματος.
Το μόσχευμα τοποθετήθηκε και καθηλώθηκε με απορροφήσιμα συστήματα ανάρτησης (suspensory fixation), επιτυγχάνοντας σταθερή και ανατομική ανακατασκευή του συνδέσμου. Η διάρκεια του χειρουργείου ήταν 75 λεπτά, χωρίς διεγχειρητικές επιπλοκές.

Τα Αποτελέσματα / Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ομαλή. Ο ασθενής κινητοποιήθηκε την ίδια ημέρα με μερική φόρτιση και ειδικό νάρθηκα γόνατος. Ακολούθησε εξατομικευμένο πρόγραμμα αποκατάστασης με έμφαση στην αποκατάσταση εύρους κίνησης, σταδιακή ενδυνάμωση και ιδιοδεκτικότητα.

Στον επανέλεγχο της 6ης εβδομάδας, διαπιστώθηκε καλή σταθερότητα του γόνατος, απουσία άλγους στην κίνηση και φυσιολογική επούλωση των τομών. Στους 4 μήνες, ο ασθενής επέστρεψε σε προοδευτικό αθλητικό πρόγραμμα, ενώ στον έλεγχο των 9 μηνών επανήλθε σε πλήρη αθλητική δραστηριότητα χωρίς περιορισμούς.

Η χρήση της τεχνικής All Inside προσέφερε:

• Μικρότερη οστική απώλεια λόγω μερικών τούνελ.
• Μειωμένο μετεγχειρητικό άλγος και ταχύτερη κινητοποίηση.
• Άριστη σταθερότητα με ελάχιστα επεμβατικό χαρακτήρα.

Η αρθροσκοπική ανακατασκευή του πρόσθιου χιαστού με τεχνική All Inside αποτελεί μία σύγχρονη, ασφαλή και αποτελεσματική επιλογή που επιτρέπει στον ασθενή ταχύτερη επιστροφή σε υψηλό επίπεδο δραστηριότητας με εξαιρετικά λειτουργικά αποτελέσματα.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής με ιστορικό ολικής αρθροπλαστικής γόνατος προσήλθε με εμμένοντα μετεγχειρητικό πόνο, διάρκειας άνω των 6 μηνών, ο οποίος δεν ανταποκρινόταν επαρκώς στη φαρμακευτική αγωγή και τη φυσικοθεραπεία. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε υπερευαισθησία στην πρόσθια και έσω επιφάνεια του γόνατος, χωρίς σημεία λοίμωξης ή αστάθειας της πρόθεσης. Η ακτινογραφική απεικόνιση επιβεβαίωσε την ορθή τοποθέτηση των προθετικών στοιχείων, χωρίς ενδείξεις χαλάρωσης ή άλλης μηχανικής επιπλοκής.

Η τελική διάγνωση ήταν σύνδρομο εμμένοντος νευροπαθητικού πόνου μετά από αρθροπλαστική γόνατος (Persistent Post-TKA Pain Syndrome), πιθανότατα σχετιζόμενο με υπερευαισθησία ή παγίδευση των αισθητικών κλάδων του υποεπιγονατιδικού (infrapatellar) και υπερεπιγονατιδικού (suprapatellar) νεύρου. Καθορίστηκε θεραπευτικό πλάνο που περιελάμβανε στοχευμένη cryoablation των αισθητικών νευρικών ινών υπό καθοδήγηση υπερήχου.

Το Χειρουργείο

Η διαδικασία πραγματοποιήθηκε σε περιβάλλον χειρουργείου, υπό τοπική αναισθησία και υπερηχογραφική καθοδήγηση. Με τη χρήση ειδικής βελόνας και εφαρμογή κυκλικού ψύχους έως -70°C, πραγματοποιήθηκε περιστοματική απονεύρωση συγκεκριμένων νευρικών κλάδων χωρίς βλάβη στους παρακείμενους ιστούς. Η επέμβαση διήρκεσε λιγότερο από 30 λεπτά και δεν παρατηρήθηκαν επιπλοκές.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Ο ασθενής ανέφερε σημαντική υποχώρηση του άλγους εντός των πρώτων 48 ωρών, με περαιτέρω βελτίωση κατά τις επόμενες εβδομάδες. Η λειτουργική ικανότητα του γόνατος παρουσίασε θεαματική πρόοδο, με πλήρη αποκατάσταση της βάδισης και απουσία περιορισμού στην καθημερινή δραστηριότητα. Δεν καταγράφηκαν ανεπιθύμητες ενέργειες, ενώ ο χρόνος αποκατάστασης ήταν ελάχιστος, καθιστώντας τη μέθοδο ασφαλή, ανώδυνη και εξαιρετικά αποτελεσματική για ασθενείς με χρόνιο νευροπαθητικό πόνο μετά από αρθροπλαστική γόνατος.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 59 ετών, με ιστορικό διμερούς οστεοαρθρίτιδας γονάτων σταδίου ΙΙΙ κατά Kellgren-Lawrence, προσήλθε με ενοχλήματα άλγους, δυσκαμψίας και περιορισμού της κινητικότητας του δεξιού γόνατος, με επιδείνωση κατά την βάδιση και τις σκάλες. Είχαν προηγηθεί αποτυχημένες συντηρητικές θεραπείες (φυσικοθεραπεία, ενδαρθρικές ενέσεις υαλουρονικού, ΜΣΑΦ).

Η κλινική εξέταση επιβεβαίωσε μειωμένο εύρος κάμψης/έκτασης και θετικό πόνο στην έσω διαμεσολαγόνια γραμμή. Η μαγνητική τομογραφία ανέδειξε λέπτυνση του αρθρικού χόνδρου στο έσω μηριαίο κονδύλιο, υποχόνδριο οίδημα και μικρές υποχόνδριες κύστεις, χωρίς ρήξεις μηνίσκων ή συνδέσμων.

Με δεδομένη την επιθυμία αποφυγής πρόωρης αρθροπλαστικής, επιλέχθηκε η βιολογική ενίσχυση μέσω εγχυσης μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων από λιπώδη ιστό (adipose-derived stem cells – ADSCs), σε συνδυασμό με PRP (πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια).

Η Διαδικασία

Η λήψη λίπους έγινε με μικρολιποαναρρόφηση από την κοιλιακή χώρα υπό τοπική αναισθησία και αποστειρωμένες συνθήκες. Ο λιπώδης ιστός επεξεργάστηκε άμεσα με μηχανική μέθοδο διαμοριακού διαχωρισμού (emulsification – χωρίς ένζυμα), με σκοπό την απομόνωση μικρο-λιποσωματιδίων πλούσιων σε προγονικά κύτταρα.

Ταυτόχρονα, ελήφθη περιφερικό αίμα του ασθενούς και παρασκευάστηκε PRP με φυγοκέντρηση. Το τελικό μείγμα βλαστοκυττάρων και PRP εγχύθηκε ενδαρθρικά υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση, με ατραυματική τεχνική.

Η όλη διαδικασία ολοκληρώθηκε εντός 90 λεπτών, χωρίς ανάγκη νοσηλείας.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεπεμβατική πορεία ήταν ομαλή, χωρίς πόνο ή οίδημα. Ο ασθενής επανήλθε στις καθημερινές του δραστηριότητες εντός 48 ωρών. Δεν απαιτήθηκε φυσικοθεραπεία ή φαρμακευτική αγωγή.

Σε επανεξέταση 6 εβδομάδων, παρατηρήθηκε σημαντική μείωση του άλγους κατά >60% (βάσει VAS scale), βελτίωση του εύρους κίνησης και αισθητή αύξηση της λειτουργικής ικανότητας (βαθμολογία WOMAC). Η κλινική βελτίωση διατηρήθηκε σε επανελέγχους 3 και 6 μηνών.

Η χρήση αυτόλογων βλαστοκυττάρων από λιπώδη ιστό, σε συνδυασμό με PRP, απέδειξε υψηλό προφίλ ασφάλειας και σημαντική ανακούφιση από τα συμπτώματα, προσφέροντας μια ελάχιστα επεμβατική και αναγεννητική προσέγγιση στη θεραπεία εκφυλιστικών αλλοιώσεων της άρθρωσης.

Η Διάγνωση / Επίσκεψη

Ασθενής 52 ετών προσήλθε στο ιατρείο με χρόνιο άλγος στο αριστερό γόνατο, το οποίο επιδεινωνόταν κατά την άσκηση και την πολύωρη ορθοστασία. Η κλινική εξέταση ανέδειξε περιορισμό του εύρους κίνησης και ήπια χωλότητα κατά τη βάδιση.
Η μαγνητική τομογραφία κατέδειξε εκφυλιστικές αλλοιώσεις χόνδρου στο έσω διαμέρισμα του γόνατος (χονδροπάθεια βαθμού ΙΙΙ) και ήπια οστεοαρθρίτιδα, χωρίς ενδείξεις για προχωρημένη ολική καταστροφή της άρθρωσης.

Λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία, το επίπεδο δραστηριότητας του ασθενούς, καθώς και την επιθυμία αποφυγής χειρουργικής αρθροπλαστικής, προτάθηκε και αποφασίστηκε η βιολογική θεραπεία με συμπύκνωμα βλαστοκυττάρων από μυελό των οστών (BMCC).

Η Διαδικασία

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό τοπική αναισθησία και ελαφρά μέθη. Αρχικά λήφθηκε δείγμα μυελού από την οπίσθια λαγόνια άκανθα της λεκάνης με ειδική βελόνα αναρρόφησης. Το δείγμα υποβλήθηκε σε επεξεργασία με φυγοκέντρηση, ώστε να απομονωθεί το πλούσιο σε μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα και αυξητικούς παράγοντες κλάσμα (BMAC – Bone Marrow Aspirate Concentrate).

Στη συνέχεια, υπό αυστηρά άσηπτες συνθήκες και με καθοδήγηση υπερήχου, το συμπύκνωμα εγχύθηκε ενδοαρθρικά στην πάσχουσα άρθρωση. Η συνολική διάρκεια της διαδικασίας δεν ξεπέρασε τα 40 λεπτά και δεν παρατηρήθηκαν επιπλοκές.

Τα Αποτελέσματα / Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ανεπίπλεκτη. Ο ασθενής κινητοποιήθηκε άμεσα και εξήλθε την ίδια ημέρα με οδηγίες για προοδευτική φόρτιση.

Στον επανέλεγχο της 6ης εβδομάδας, ανέφερε σημαντική μείωση του άλγους και βελτίωση στην καθημερινή λειτουργικότητα. Στον τρίμηνο έλεγχο, η κλινική εικόνα έδειξε αισθητή βελτίωση στο εύρος κίνησης και στην ποιότητα βάδισης, ενώ ανέφερε επιστροφή σε ελαφριά αθλητική δραστηριότητα χωρίς ενόχληση.

Η θεραπεία με BMCC προσέφερε:

• Ενεργοποίηση βιολογικών μηχανισμών αναγέννησης χόνδρου.
• Ελάττωση φλεγμονής και πόνου.
• Καθυστέρηση εξέλιξης εκφυλιστικής αρθρίτιδας.
• Ασφαλή, ελάχιστα επεμβατική προσέγγιση χωρίς ανάγκη παραμονής στο νοσοκομείο.

Η χρήση βλαστοκυττάρων από μυελό των οστών (BMCC) αποτελεί μία καινοτόμο βιολογική θεραπεία που δίνει τη δυνατότητα σε ασθενείς με εκφυλιστικές βλάβες χόνδρου και πρώιμη αρθρίτιδα να αποφύγουν ή να καθυστερήσουν την ανάγκη για πιο επεμβατικές χειρουργικές λύσεις, επιτυγχάνοντας παράλληλα σημαντική βελτίωση της ποιότητας ζωής τους.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ο ασθενής προσήλθε με χρόνια εξέλιξη άλγους και λειτουργικής δυσχέρειας στην περιοχή της βάσης του αντίχειρα, επιδεινούμενη κατά τις λεπτές κινήσεις χειρισμού. Κατά την αντικειμενική εξέταση διαπιστώθηκε ευαισθησία επί της πρώτης καρπομετακαρπιαίας άρθρωσης (CMC Ι), περιορισμός της ενεργητικής απαγωγής του αντίχειρα και θετικό σημείο Grind test. Η ακτινολογική απεικόνιση ανέδειξε προχωρημένες εκφυλιστικές αλλοιώσεις, στένωση του μεσοαρθρικού διαστήματος και οστεοφυτική εξέλιξη, ενδεικτικά προχωρημένης οστεοαρθρίτιδας της CMC άρθρωσης. Καθώς η συντηρητική θεραπεία είχε αποτύχει, αποφασίστηκε η χειρουργική αντιμετώπιση με αρθροπλαστική.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό περιοχική αναισθησία και με χειρουργική προσπέλαση από ραχιοπλάγια προσπέλαση στην περιοχή της πρώτης ακτίνας. Ακολούθησε αφαίρεση του τραπεζίου οστού (τραπεζεκτομή) το οποίο αποτελούσε την κύρια εστία εκφυλισμού. Η αποκατάσταση της άρθρωσης επιτεύχθηκε με τοποθέτηση εμφυτεύματος αρθροπλαστικής από βιοσυμβατό υλικό (συνθετικό ή βιολογικό spacer), με σκοπό τη διατήρηση του ύψους της άρθρωσης και τη βελτιστοποίηση της λειτουργικότητας. Η τεχνική αυτή διασφαλίζει τη σταθερότητα του αντίχειρα, την αποφόρτιση του περιβάλλοντος χόνδρινου ιστού και την ανακούφιση από το χρόνιο άλγος.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία εξελίχθηκε χωρίς επιπλοκές, με ταχεία υποχώρηση του πόνου και σταδιακή βελτίωση της λειτουργικότητας του αντίχειρα. Ο ασθενής εντάχθηκε σε πρόγραμμα στοχευμένης κινησιοθεραπείας με στόχο την επανάκτηση του εύρους κίνησης και την ενίσχυση της σύλληψης. Εντός τριών μηνών επιτεύχθηκε σημαντική αποκατάσταση της καθημερινής λειτουργικότητας, με υποκειμενική ικανοποίηση ως προς την αντοχή και την κινητικότητα της πρώτης ακτίνας. Η αρθροπλαστική της βασικής άρθρωσης του αντίχειρα αποδείχθηκε αποτελεσματική χειρουργική επιλογή σε περιπτώσεις προχωρημένης οστεοαρθρίτιδας, με υψηλά ποσοστά λειτουργικής αποκατάστασης και μακροχρόνιας ανακούφισης από το άλγος.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ο ασθενής προσήλθε μετά από πτώση επί του άνω άκρου με έντονη επώδυνη δυσλειτουργία στην περιοχή του αγκώνα. Η κλινική εξέταση ανέδειξε περιορισμό της κάμψης-έκτασης του αντιβραχίου. Η ακτινολογική και αξονική απεικόνιση αποκάλυψαν ενδοαρθρικό, κάταγμα της κεφαλής της κερκίδας (Mason τύπου III), με σημαντικό βαθμό κατακερματισμού και ασυμβατότητα ανακατασκευής με συντηρητικά ή εσωτερικής οστεοσύνθεσης μέσα. Λόγω της σοβαρότητας της κάκωσης και της ανάγκης για διατήρηση της σταθερότητας του αγκώνα, ελήφθη απόφαση για πρωτογενή αρθροπλαστική της κεφαλής της κερκίδας.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε με χειρουργική προσπέλαση μέσω προσθιοπλάγιας διαδρομής στον αγκώνα. Μετά την ανάταξη και αξιολόγηση του κατακερματισμένου κατάγματος, ακολούθησε ατραυματική αφαίρεση των καταγματικών τεμαχίων της κεφαλής της κερκίδας. Η αποκατάσταση της άρθρωσης επιτεύχθηκε με εμφύτευση προθέματος κεφαλής κερκίδας από μεταλλικό κράμα, με ενδομυελική στήριξη στον αυχένα της κερκίδας. Η επιλογή του μεγέθους και του ύψους του εμφυτεύματος έγινε με βάση τις ανατομικές παραμέτρους του ασθενούς και την ανάγκη για αποκατάσταση της αξονικής σταθερότητας του αγκώνα και της κινητικότητας. Η αρθρική επιφάνεια αποκαταστάθηκε με στόχο τη βιομηχανική ομαλότητα και την πρόληψη της αστάθειας ή της προστριβής.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία υπήρξε απρόσκοπτη, χωρίς ενδείξεις λοίμωξης ή αστάθειας της άρθρωσης. Ο ασθενής εντάχθηκε σε πρόγραμμα πρώιμης κινητοποίησης, με σταδιακή αποκατάσταση του εύρους κίνησης του αγκώνα και του αντιβραχίου. Η χρήση αρθροπλαστικής κεφαλής κερκίδας απέδωσε σταθερότητα στην άρθρωση, αποτρέποντας την αστάθεια, ενώ επέτρεψε την ταχεία λειτουργική επάνοδο. Η τεχνική κρίνεται ιδανική για περιπτώσεις μη ανασυνθέσιμων καταγμάτων κεφαλής της κερκίδας, εξασφαλίζοντας τόσο μηχανική αποκατάσταση όσο και προστασία των παρακείμενων αρθρικών δομών.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 35 ετών προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων μετά από πτώση από μοτοσικλέτα με στήριξη στο δεξί χέρι. Ανέφερε έντονο άλγος στον καρπό, αδυναμία κίνησης και ορατή παραμόρφωση της περιοχής. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε οίδημα, ευαισθησία στην ραχιαία επιφάνεια του καρπού και αδυναμία ενεργού κάμψης-έκτασης, χωρίς στοιχεία νευρολογικής διαταραχής ή αγγειακής ανεπάρκειας.

Η ακτινογραφία καρπού (προσθιοπίσθια και πλάγια προβολή) ανέδειξε κάταγμα του περιφερικού άκρου της κερκίδας με ταυτόχρονο εξάρθρημα της ωλένιας στυλοειδούς και διαταραχή της σπειροειδούς σειράς των καρπιαίων οστών. Η αξονική τομογραφία επιβεβαίωσε τη βαρύτητα της βλάβης, αναδεικνύοντας συντριπτικό ενδοαρθρικό κάταγμα και ραχιαία μετατόπιση του μηνοειδούς.

Η πολυπλοκότητα του τραυματισμού, η παρεκτόπιση και η ανάγκη διατήρησης της λειτουργικότητας του άκρου υπαγόρευσαν την ανάγκη για άμεση χειρουργική αποκατάσταση με εσωτερική οστεοσύνθεση.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό περιοχική αναισθησία και με τον ασθενή σε ύπτια θέση με το άνω άκρο επί χειρουργικού τραπεζιού. Πραγματοποιήθηκε ραχιαία προσπέλαση στον καρπό με προσεκτική παρασκευή των μαλακών μορίων και αποσυμπίεση του τραυματισμένου δικτύου.

Ακολούθησε ανατομική ανάταξη του κατάγματος της κερκίδας με τοποθέτηση πλάκας σταθερής γωνίας (locking plate) στον ραχιαίο φλοιό. Παράλληλα, αντιμετωπίστηκε το εξάρθρημα με σταθεροποίηση των καρπιαίων οστών (μηνοειδές – μηνοσκαφοειδής άρθρωση) μέσω προσωρινής διατοιχωματικής οστεοσύνθεσης με Kirschner wires.

Η σταθεροποίηση επιτεύχθηκε χωρίς ανάγκη μεταμόσχευσης οστικού μοσχεύματος. Η αιμόσταση ήταν επαρκής και το τραύμα έκλεισε κατά στρώματα με παροχέτευση.

Τα Αποτελέσματα / Συμπεράσματα

Ο καρπός ακινητοποιήθηκε με νάρθηκα τύπου sugar-tong για 3 εβδομάδες. Η παθητική κινητοποίηση των δακτύλων ξεκίνησε άμεσα, ενώ η ενεργητική κίνηση του καρπού επιτράπηκε σταδιακά μετά την αφαίρεση των Kirschner wires στις 5 εβδομάδες.

Η μετεγχειρητική πορεία εξελίχθηκε χωρίς σημεία λοίμωξης, αστάθειας ή αποτυχίας των υλικών. Σε επανέλεγχο 8 εβδομάδων καταγράφηκε ικανοποιητική πώρωση και λειτουργική αποκατάσταση, με βαθμιαία επάνοδο σε καθημερινές δραστηριότητες. Η κινητικότητα του καρπού και της πηχεοκαρπικής άρθρωσης επανήλθε σε ποσοστό άνω του 85% της προ του τραυματισμού κατάστασης.

Η εσωτερική οστεοσύνθεση επέτρεψε ανατομική επαναφορά της άρθρωσης, διατήρηση της ευθυγράμμισης και προστασία των ενδοαρθρικών επιφανειών, προσφέροντας μακροχρόνια σταθερότητα και λειτουργικότητα στο νεαρό ασθενή.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 62 ετών προσήλθε μετά από πτώση στο έδαφος με άμεση κάκωση στον αριστερό καρπό, αναφέροντας έντονο άλγος, οίδημα και αδυναμία κινήσεων του άκρου χείρα. Κατά την κλινική εξέταση παρατηρήθηκε παραμόρφωση στην περιοχή της πηχεοκαρπικής, με εντοπισμένη ευαισθησία στη ραχιαία και παλαμιαία επιφάνεια του κάτω πέρατος της κερκίδας. Δεν καταγράφηκε νευρολογικό ή αγγειακό έλλειμμα.

Η ακτινογραφία καρπού ανέδειξε ασταθές ενδοαρθρικό κάταγμα του κάτω πέρατος της κερκίδας, με συντριβή της αρθρικής επιφάνειας και παρεκτόπιση καταγματικών τεμαχίων. Η αξονική τομογραφία επιβεβαίωσε πολυτμηματική μορφολογία, με συμμετοχή και της στυλοειδούς απόφυσης της ωλένης, στοιχείο που καθιστούσε επιτακτική τη χειρουργική αποκατάσταση.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε με τον ασθενή σε ύπτια θέση, υπό περιοχική αναισθησία και με χρήση αιμοστατικής περιχειρίδας. Ακολουθήθηκε παλαμιαία προσπέλαση (προσπέλαση Henry) για την προσπέλαση του κάτω πέρατος της κερκίδας. Μετά από προσεκτική παρασκευή, πραγματοποιήθηκε ανατομική ανάταξη των καταγματικών τεμαχίων και σταθεροποίησή τους με ανατομική πλάκα κερκίδας τύπου volar locking, με χρήση πολυαξονικών βιδών για υποστήριξη της υποχόνδριας επιφάνειας.

Ελέγχθηκε η αρθρική ευθυγράμμιση και αποκαταστάθηκε η σχέση κερκίδας–ωλένης και η στήριξη της πηχεοκαρπικής. Πραγματοποιήθηκε σύγκλειση των ιστών κατά στρώματα και τοποθετήθηκε λειτουργικός νάρθηκας καρπού.

Η διάρκεια της επέμβασης ήταν 70 λεπτά, χωρίς επιπλοκές.

Τα Αποτελέσματα / Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική αποκατάσταση περιλάμβανε χρήση νάρθηκα για 10 ημέρες, με σταδιακή έναρξη κινησιοθεραπείας από τη 2η μετεγχειρητική εβδομάδα. Η ακτινολογική επανεκτίμηση στις 4 και 8 εβδομάδες επιβεβαίωσε καλή ευθυγράμμιση και πρόοδο πώρωσης χωρίς μετατόπιση ή σημεία αστοχίας υλικών.

Στην 12η εβδομάδα, ο ασθενής παρουσίαζε πλήρη ανώδυνη κινητικότητα της πηχεοκαρπικής, με ικανοποιητικό εύρος κάμψης–έκτασης και στροφή του πήχεος, χωρίς λειτουργικούς περιορισμούς ή νευρολογικές επιπλοκές.

Η εφαρμογή ανατομικής πλάκας με γωνιακά σταθερό σύστημα επέτρεψε την αποκατάσταση της σταθερότητας του καρπού, εξασφαλίζοντας εξαιρετικό λειτουργικό και αισθητικό αποτέλεσμα με ταχεία επάνοδο στις καθημερινές δραστηριότητες.

Η Διάγνωση / Επίσκεψη

Ασθενής 41 ετών προσήλθε στο ιατρείο μετά από πτώση στο έδαφος με άμεση στήριξη του χεριού. Ανέφερε έντονο άλγος και αδυναμία χρήσης του δεξιού άνω άκρου.
Κατά τη φυσική εξέταση διαπιστώθηκε παραμόρφωση και οίδημα στο μέσο τριτημόριο του αντιβραχίου, με έντονη ευαισθησία στην ψηλάφηση και αδυναμία κίνησης του καρπού.

Η ακτινολογική απεικόνιση ανέδειξε εγκάρσιο κάταγμα και των δύο οστών του αντιβραχίου (κερκίδας και ωλένης) με παρεκτόπιση.

Λόγω της αστάθειας του κατάγματος και της ανατομικής σημασίας της περιοχής για την πλήρη λειτουργία του άνω άκρου, αποφασίστηκε η χειρουργική αποκατάσταση με εσωτερική οστεοσύνθεση.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό περιοχική αναισθησία (μπλοκ βραχιονίου πλέγματος) και με τον ασθενή σε ύπτια θέση.

Μέσω ανατομικών προσπελάσεων στην κερκίδα και στην ωλένη, πραγματοποιήθηκε ανάταξη των καταγμάτων με προσεκτική αποκατάσταση του μήκους, του άξονα και της στροφής των οστών.

Ακολούθησε εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκες και βίδες τιτανίου, οι οποίες τοποθετήθηκαν υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο. Ελέγχθηκε η σταθερότητα της οστεοσύνθεσης και το εύρος κίνησης της κερκιδωλενικής άρθρωσης.

Η αιμόσταση επιτεύχθηκε χωρίς δυσκολία και οι τομές συρράφηκαν κατά στρώματα. Η διάρκεια της επέμβασης ήταν 90 λεπτά, χωρίς επιπλοκές.

Τα Αποτελέσματα / Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ομαλή. Ο ασθενής εξήλθε την επόμενη ημέρα με νάρθηκα αντιβραχίου για προστασία και οδηγίες για σταδιακή κινησιοθεραπεία.

Στον επανέλεγχο της 4ης εβδομάδας, παρατηρήθηκε καλή επούλωση των τομών, υποχώρηση του οιδήματος και ικανοποιητικό εύρος κίνησης του καρπού. Ακτινολογικά, καταγράφηκαν πρώιμα σημεία πώρωσης.

Στον έλεγχο των 10 εβδομάδων επιβεβαιώθηκε πλήρης πώρωση των καταγμάτων και ο ασθενής επέστρεψε πλήρως στις καθημερινές του δραστηριότητες, χωρίς περιορισμούς.

Η εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκες και βίδες προσέφερε:

• Σταθερή ανάταξη και γρήγορη αποκατάσταση της ανατομίας.
• Μειωμένο κίνδυνο καθυστερημένης πώρωσης ή ψευδάρθρωσης.
• Ταχεία επιστροφή σε καθημερινή και επαγγελματική δραστηριότητα με άριστο λειτουργικό αποτέλεσμα.

Η χειρουργική αποκατάσταση του κατάγματος του αντιβραχίου με εσωτερική οστεοσύνθεση αποτελεί τη θεραπεία εκλογής για τα ασταθή κατάγματα, προσφέροντας ασφαλή και προβλέψιμη αποκατάσταση της λειτουργικότητας του άνω άκρου.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 62 ετών με γνωστή διάγνωση ρευματοειδούς αρθρίτιδας σε φαρμακευτική αγωγή, προσήλθε με έντονο πόνο στον δεξιό καρπό, συνοδευόμενο από προοδευτική παραμόρφωση και αίσθημα «χαλάρωσης» κατά την κίνηση. Η ασθενής ανέφερε δυσκολία στην άρση αντικειμένων, αστάθεια κατά τις λεπτές κινήσεις και επεισόδια υποκειμενικής υπεξάρθρωσης της κερκιωλουνιαίας άρθρωσης (radiolunate instability).

Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε παθολογική μετατόπιση του λούνιου προς παλαμιαία κατεύθυνση, ευαισθησία στην περιφερική κερκιωλουνιαία περιοχή και μειωμένη σταθερότητα κατά την παθητική φόρτιση του καρπού. Ο απεικονιστικός έλεγχος (ακτινογραφίες και μαγνητική τομογραφία) ανέδειξε χρόνια ρήξη του ωλενιοκαρπιαίου συνδέσμου και προοδευτική εκφύλιση των σταθεροποιητικών δομών του καρπού, ενδεικτικά της ρευματοειδούς αρθροπάθειας.

Λόγω της λειτουργικά σημαντικής αστάθειας και της αποτυχίας της συντηρητικής αγωγής, αποφασίστηκε η χειρουργική αντιμετώπιση με τενοντόδεση (ligament reconstruction) μέσω συστήματος TightRope® για την αποκατάσταση της σταθερότητας.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό περιοχική αναισθησία (μέσω αποκλεισμού του βραχιονίου πλέγματος), σε τουρνικέ και με χρήση χειρουργικών μικροεργαλείων. Μέσω οπισθοπαλαμιαίας προσπέλασης, αναγνωρίστηκε η εκσεσημασμένη παλαμιαία μετατόπιση του λούνιου και η απουσία λειτουργικής συνδεσμικής σύνδεσης με την κερκίδα.

Προχώρησε ανατομική ανακατασκευή της σταθεροποίησης της lunate με χρήση του συστήματος TightRope®, το οποίο αποτελεί μηχανισμό δυναμικής σταθεροποίησης μέσω διόδου ισχυρής ραφής (fiberwire) διαμέσου του λούνιου και της κερκίδας, με αγκύρωση μέσω δύο κουμπιών τιτανίου (titanium buttons). Το σύστημα σφιγγεται υπό έλεγχο ακτινοσκόπησης ώστε να επανέλθει το λούνιο στην ανατομική του θέση.

Η σταθερότητα του καρπού επιβεβαιώθηκε με παθητικές κινήσεις και η τελική θέση των εμφυτευμάτων ελέγχθηκε με ακτινογραφίες εντός χειρουργείου. Η διάρκεια του χειρουργείου ήταν 55 λεπτά, χωρίς επιπλοκές ή νευρολογικές βλάβες.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία της ασθενούς ήταν ομαλή. Το άκρο ακινητοποιήθηκε σε νάρθηκα για 3 εβδομάδες, και ακολούθησε πρόγραμμα σταδιακής κινητοποίησης με φυσικοθεραπεία. Στον έλεγχο 6 εβδομάδων, η ασθενής ανέφερε πλήρη υποχώρηση του πόνου και αισθητή βελτίωση της λειτουργικότητας, χωρίς επεισόδια αστάθειας. Το εύρος κίνησης του καρπού διατηρήθηκε σε ικανοποιητικά επίπεδα.

Η ακτινολογική απεικόνιση έδειξε σωστή ανατομική ευθυγράμμιση και σταθερότητα της κερκιωλουνιαίας άρθρωσης. Το εμφύτευμα παρέμεινε στη θέση του χωρίς ενδείξεις χαλάρωσης ή αντίδρασης από τους περιβάλλοντες ιστούς.

Η χρήση του συστήματος TightRope® απέδειξε την αποτελεσματικότητά του ως ελάχιστα επεμβατική και αξιόπιστη μέθοδος για την αποκατάσταση της αστάθειας καρπού σε πλαίσιο ρευματοειδούς βλάβης, χωρίς να θυσιάζεται το λειτουργικό εύρος κίνησης της άρθρωσης.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής με ιστορικό ολικής αρθροπλαστικής ισχίου παρουσίασε επιδεινούμενο άλγος και λειτουργική αστάθεια. Η ακτινογραφία ανέδειξε άσηπτη χαλάρωση μηριαίου και κοτυλιαίου στοιχείου. Εργαστηριακά δεν ανιχνεύθηκε φλεγμονή. Τα αυξημένα επίπεδα ιόντων κοβαλτίου και χρωμίου υπέδειξαν παρουσία μετάλλωσης, πιθανόν λόγω φθοράς μεταλλικών επιφανειών.

Το Χειρουργείο

Πραγματοποιήθηκε αναθεώρηση με πλάγια προσπέλαση. Διαπιστώθηκε μεταλλικός αποχρωματισμός και εκτεταμένη οστεόλυση. Αφαιρέθηκαν τα εμφυτεύματα και ακολούθησε εκτεταμένο debridement. Το κοτυλιαίο τμήμα ανακατασκευάστηκε με αναθεωρητικό κέλυφος και οστικά μοσχεύματα, ενώ εμφυτεύθηκε μακρύ μηριαίο stem με distal fixation.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία ήταν σταθερά θετική. Ο ασθενής παρουσίασε σημαντική υποχώρηση άλγους και βελτίωση κινητικότητας. Τα επίπεδα μεταλλικών ιόντων μειώθηκαν. Η έγκαιρη αναγνώριση και χειρουργική αντιμετώπιση της μετάλλωσης είναι κρίσιμη για την πρόληψη περαιτέρω επιπλοκών και τη διατήρηση καλής λειτουργικότητας της άρθρωσης.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής με ιστορικό ολικής αρθροπλαστικής ισχίου προσήλθε με επιμένουσα φλεγμονή, άλγος και έκπτωση λειτουργικότητας. Κλινικά παρατηρήθηκε ερυθρότητα, θερμότητα και περιορισμός κινητικότητας. Οι εργαστηριακές εξετάσεις ανέδειξαν αυξημένες τιμές CRP και ΤΚΕ. Η παρακέντηση της άρθρωσης ανέδειξε πυώδες υγρό με θετικές καλλιέργειες για Staphylococcus epidermidis, επιβεβαιώνοντας σηπτική χαλάρωση.

Το Χειρουργείο

Ακολουθήθηκε προσπέλαση κατάλληλη για πλήρη αφαίρεση των προθετικών στοιχείων. Πραγματοποιήθηκε εκτεταμένο χειρουργικό debridement και πλύσεις. Εμφυτεύτηκε ενδοπρόθεση προσωρινής κάλυψης (spacer) εμποτισμένη με αντιβιοτικά. Ακολούθησε στοχευμένη ενδοφλέβια αντιμικροβιακή αγωγή για 6 εβδομάδες. Μετά από αρνητικό επανέλεγχο, έγινε οριστική επανεμφύτευση με αναθεωρητικά εμφυτεύματα.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ικανοποιητική, χωρίς σημεία υποτροπής της λοίμωξης. Ο ασθενής ανέκτησε σταθερότητα και ικανοποιητική λειτουργικότητα. Η σηπτική χαλάρωση αποτελεί σοβαρή επιπλοκή που απαιτεί σταδιακή, διφασική αντιμετώπιση. Η επιτυχής έκβαση εξαρτάται από την έγκαιρη διάγνωση, τη σωστή μικροβιολογική ταυτοποίηση και την εφαρμογή εξειδικευμένων αναθεωρητικών τεχνικών.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής με ιστορικό ολικής αρθροπλαστικής ισχίου παρουσίασε επιδείνωση του άλγους και περιορισμένη κινητικότητα μετά από πρόσφατη πτώση. Η κλινική εξέταση ανέδειξε θετικό σημείο Trendelenburg, καθώς και πόνο στην περιοχή του ισχίου. Η ακτινογραφία αποκάλυψε διαχωρισμό της κεφαλής του μηριαίου και cut-out του εμφυτεύματος, με ενδείξεις ενδομυελικής ηλώσεως. Διαπιστώθηκε αποτυχία συγκόλλησης του εμφυτεύματος με τον αυλό του μηριαίου, γεγονός που απαιτούσε αναθεώρηση της αρθροπλαστικής.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε με προσοχή για την αποφυγή περαιτέρω βλάβης στους περιβάλλοντες ιστούς. Αφαιρέθηκε το αποτυχημένο εμφύτευμα και πραγματοποιήθηκε πλήρης εκτίμηση της ηλώσεως. Τοποθετήθηκε νέο αναθεωρητικό stem με μακρύτερο αυλό για καλύτερη στερέωση, καθώς και νέος μηριαίος κεφαλής με κατάλληλη επιλογή για ανατομική αποκατάσταση. Επιπλέον, χρησιμοποιήθηκαν οστικά μοσχεύματα για ενίσχυση της οστικής βάσης και εξασφάλιση της σωστής ευθυγράμμισης του εμφυτεύματος.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία ήταν θετική, με σημαντική μείωση του άλγους και βελτίωση του εύρους κίνησης του ισχίου. Η λειτουργικότητα της άρθρωσης αποκαταστάθηκε πλήρως και δεν παρατηρήθηκαν σημεία αποτυχίας του εμφυτεύματος. Η αναθεώρηση λόγω cut-out αποτελεί κρίσιμη παρέμβαση για τη διασφάλιση της σταθερότητας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής με ιστορικό ολικής αρθροπλαστικής ισχίου παρουσίασε άλγος, περιορισμένη κινητικότητα και εκ νέου εμφάνιση χωλότητας. Η ακτινογραφία ανέδειξε χαλάρωση του μηριαίου στυλέου, με σημεία οστεόλυσης και ασυμφωνία μεταξύ του στυλέου και του αυλού του μηριαίου. Οι εργαστηριακές εξετάσεις ήταν αρνητικές για λοίμωξη, ωστόσο τα επίπεδα CRP και ΤΚΕ ήταν ελαφρώς αυξημένα, υποδεικνύοντας φλεγμονώδη αντίδραση λόγω της χαλάρωσης.

Το Χειρουργείο

Πραγματοποιήθηκε αναθεώρηση του μηριαίου στυλέου με την αφαίρεση του αποτυχημένου εμφυτεύματος και την εκτίμηση της οστικής κατάστασης. Διαπιστώθηκε εκτεταμένη οστεοπόρωση και οστεόλυση γύρω από το παλαιό εμφύτευμα. Τοποθετήθηκε νέο μηριαίο stem με ενισχυμένο αυλό και μεγαλύτερη σταθερότητα, καθώς και επανασχεδιασμένο κεφάλι μηριαίου για βελτιωμένη αρθρική αποκατάσταση. Επιπλέον, εφαρμόστηκε οστικό μόσχευμα για ενίσχυση του οστικού υποστρώματος και τη διασφάλιση της σωστής τοποθέτησης του νέου εμφυτεύματος.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία εξελίχθηκε ομαλά, με σημαντική μείωση του άλγους και αποκατάσταση του εύρους κίνησης. Η νέα τοποθέτηση του μηριαίου στυλέου προσέφερε τη σταθερότητα που απαιτείται για την ομαλή λειτουργία της άρθρωσης. Η έγκαιρη αναθεώρηση σε περίπτωση χαλάρωσης είναι απαραίτητη για την αποφυγή περαιτέρω επιπλοκών και την επιτυχή αποκατάσταση του ασθενούς.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής με ιστορικό αποσπαστικού κατάγματος του τροχαντήρα του ισχίου, το οποίο είχε αντιμετωπιστεί αρχικά με οστεοσύνθεση, προσήλθε με αυξανόμενο άλγος και περιορισμένο εύρος κίνησης. Κατά την κλινική εξέταση, παρατηρήθηκε πόνος κατά την περιστροφή του ισχίου και ευαισθησία στην περιοχή του τροχαντήρα. Η ακτινογραφία και η αξονική τομογραφία ανέδειξαν αποτυχία της οστεοσύνθεσης, με διατήρηση του κατάγματος και εμφάνιση οστεοπόρωσης γύρω από τα υλικά οστεοσύνθεσης. Οι δεικτες φλεγμονής (CRP, ΤΚΕ) ήταν ελαφρώς αυξημένοι, υποδεικνύοντας μηχανικό ερεθισμό.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση περιλάμβανε την αφαίρεση των υλικών ανεπιτυχούς οστεοσύνθεσης και την πλήρη αξιολόγηση της οστικής κατάστασης. Αφού πραγματοποιήθηκε καθαρισμός της περιοχής και έλεγχος της ανατομίας, έγινε αναθεώρηση με τοποθέτηση νέων βιδών και οστικού μοσχεύματος για ενίσχυση της οστικής αποκατάστασης.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία ήταν θετική, με σταδιακή μείωση του άλγους και βελτίωση της κινητικότητας. Ο ασθενής ανέκτησε πλήρη λειτουργικότητα του ισχίου. Η αναθεώρηση της οστεοσύνθεσης ήταν αναγκαία για την αποκατάσταση της οστικής σταθερότητας και την αποφυγή περαιτέρω επιπλοκών. Η σωστή αξιολόγηση και επέμβαση σε περίπτωση αποτυχίας της οστεοσύνθεσης είναι κρίσιμη για την μακροχρόνια αποκατάσταση της άρθρωσης.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 49 ετών με ιστορικό Νόσου Legg-Calvé-Perthes κατά την παιδική ηλικία, προσήλθε με χρόνιο άλγος στο ισχίο, χωλότητα και ανισοσκελία >2 cm υπέρ του υγιούς σκέλους. Η φυσική εξέταση ανέδειξε μειωμένο εύρος κίνησης, ιδιαίτερα σε έσω στροφή και έκταση, καθώς και ψηλαφητή δυσμορφία του μείζονος τροχαντήρα.

Απεικονιστικά, η ακτινογραφία ισχίου κατέδειξε δευτεροπαθή οστεοαρθρίτιδα τύπου coxa magna και coxa plana, με διαταραχή της σφαιρικότητας της μηριαίας κεφαλής και υψηλή θέση του μείζονος τροχαντήρα. Παρατηρήθηκε επίσης ασυμμετρία του μηριαίου μήκους και επιπέδωση της κοτύλης. Η συνολική εικόνα συμβάδιζε με χρόνια εξελικτική παραμόρφωση λόγω μη ανακατασκευασμένης Νόσου Perthes, με έντονη λειτουργική υποβάθμιση. Αποφασίστηκε ολική αρθροπλαστική ισχίου με ταυτόχρονη αποκατάσταση ανισοσκελίας και τροχαντερική οστεοτομία.

Το Χειρουργείο

Η προσπέλαση έγινε μέσω οπίσθιας προσπέλασης, με ιδιαίτερη προσοχή στην ανατομική παραλλαγή της κοτύλης και της μηριαίας κεφαλής. Κατόπιν εξατομικευμένης προεγχειρητικής μέτρησης, πραγματοποιήθηκε εξονυχιστικός καθαρισμός της άρθρωσης και εκτομή της δυσμορφικής μηριαίας κεφαλής.

Η κοτύλη προετοιμάστηκε σε χαμηλότερη ανατομική θέση, με ασύμμετρο reaming και τοποθέτηση ανακατασκευαστικής πρόθεσης. Από την πλευρά του μηριαίου, επιλέχθηκε modular stem με δυνατότητα αυξημένης στροφικής σταθερότητας και παραμετρικής ρύθμισης μήκους. Η αποκατάσταση της ανισοσκελίας επιτεύχθηκε με επιμήκυνση ~2,1 cm, διατηρώντας ασφαλή όρια για το ισχιακό νεύρο. Πραγματοποιήθηκε επιπλέον καθήλωση του μείζονος τροχαντήρα για βελτίωση του μοχλοβραχίονα του απαγωγικού μηχανισμού.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία ήταν σταθερή και χωρίς επιπλοκές. Ο ασθενής κινητοποιήθηκε την 1η μετεγχειρητική ημέρα με πλήρη φόρτιση και υποστήριξη από φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα για αποκατάσταση της μυϊκής συμμετρίας και της λειτουργικής βάδισης.

Σε επανεξέταση 3 μηνών, διαπιστώθηκε αποκατάσταση του μήκους του σκέλους, εξάλειψη της χωλότητας και σημαντική βελτίωση της ποιότητας ζωής. Η αρθροπλαστική ισχίου σε μετατραυματική ή μετανεκρωτική αρθροπάθεια λόγω Perthes παρουσιάζει αυξημένο βαθμό τεχνικής δυσκολίας, ωστόσο με σωστό προεγχειρητικό σχεδιασμό και χρήση εξειδικευμένων εμφυτευμάτων, προσφέρει μακροχρόνια σταθερά και λειτουργικά αποτελέσματα.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 54 ετών, χωρίς σημαντικό τραυματικό ιστορικό, προσήλθε με έντονο πόνο στο δεξί ισχίο, επιδεινούμενο κατά τη βάδιση και την έγερση, με προοδευτικό περιορισμό της κινητικότητας και χωλότητα. Το ιστορικό του περιελάμβανε μακροχρόνια λήψη κορτικοστεροειδών για αυτοάνοσο νόσημα. Η κλινική εξέταση ανέδειξε θετικά σημεία κατά την παθητική έσω και έξω στροφή του ισχίου, με ευαισθησία στη βουβωνική χώρα.

Ο απεικονιστικός έλεγχος περιλάμβανε ακτινογραφίες πυέλου και μαγνητική τομογραφία δεξιού ισχίου, με ευρήματα χαρακτηριστικά προχωρημένου σταδίου άσηπτης νέκρωσης της μηριαίας κεφαλής (κατάταξη ARCO IV), με καθίζηση της υποχόνδριας επιφάνειας και εκτεταμένη οστεοαρθριτική εκφύλιση της κοτύλης.

Με βάση τη σοβαρότητα των αλλοιώσεων και τη συμπτωματολογία, αποφασίστηκε η χειρουργική αντιμετώπιση με ολική αρθροπλαστική ισχίου.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό ραχιαία αναισθησία, με τον ασθενή σε πλάγια θέση και προσπέλαση μέσω οπισθοπλάγιας τομής. Μετά από διατομή των βραχέων έξω στροφέων και του οπίσθιου αρθρικού θυλάκου, αναγνωρίστηκε η κατεστραμμένη μηριαία κεφαλή και αφαιρέθηκε πλήρως. Η κοτύλη προετοιμάστηκε με διαδοχική μηχανική εκβολή και τοποθετήθηκε μη τσιμεντούμενο μεταλλικό κύπελλο με κεραμικό ένθετο.

Στο μηριαίο τμήμα εμφυτεύθηκε ανατομική πρόθεση τύπου press-fit, χωρίς τσιμέντο, ενώ χρησιμοποιήθηκε κεραμική κεφαλή για ελαχιστοποίηση της τριβής. Η σταθερότητα της πρόθεσης επιβεβαιώθηκε με δοκιμαστική αναγωγή. Ακολούθησε επισταμένη αιμόσταση και σύγκλειση των μαλακών μορίων κατά ανατομικά επίπεδα.

Η διάρκεια του χειρουργείου ήταν 90 λεπτά, χωρίς ενδοεγχειρητικές επιπλοκές. Δεν υπήρξε σημαντική απώλεια αίματος και δε χρειάστηκε μετάγγιση.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία του ασθενούς ήταν άνευ επιπλοκών. Κινητοποιήθηκε με τη βοήθεια φυσικοθεραπευτή την 1η μετεγχειρητική ημέρα, ενώ έλαβε εξιτήριο την 3η ημέρα με οδηγίες για σταδιακή φόρτιση, πρόληψη φλεβοθρόμβωσης και πρόγραμμα αποκατάστασης.

Σε επανέλεγχο μετά από 6 εβδομάδες, ο ασθενής παρουσίαζε πλήρη λύση του πόνου, ικανοποιητικό εύρος κίνησης και βάδιση χωρίς υποστήριξη. Η ακτινολογική εικόνα επιβεβαίωσε την άριστη ενσωμάτωση των εμφυτευμάτων και τη σωστή μηχανική ευθυγράμμιση.

Η επέμβαση κατέστησε δυνατή την αποκατάσταση της λειτουργικότητας και της ποιότητας ζωής του ασθενούς, με εξαιρετικό λειτουργικό και ακτινολογικό αποτέλεσμα.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Γυναίκα 54 ετών προσήλθε με ιστορικό χρόνιας δυσπλασίας του αριστερού ισχίου (Crowe type II–III), με έντονη λειτουργική επιβάρυνση και πόνο κατά τη βάδιση, την ανάβαση σκάλας και την παρατεταμένη καθιστή θέση. Αναφερόταν σταδιακή επιδείνωση της κινητικότητας τα τελευταία 4 έτη, με σημαντική ελάττωση του εύρους κίνησης και ψευδολιμφαδενική βάδιση.

Η κλινική εξέταση ανέδειξε:

• Περιορισμό κάμψης στις 85°, απαγωγής και έσω στροφής του ισχίου.
• Διαφορά μήκους άκρων ~2,3 cm λόγω ανεπάρκειας της μηριαίας κεφαλής και ανύψωσης του μείζονος τροχαντήρα.
• Πόνο στην έσω και έξω επιφάνεια του ισχίου.
• Θετική δοκιμασία Trendelenburg λόγω αδυναμίας του μέσου γλουτιαίου.

Η ακτινολογική διερεύνηση (λήψεις λεκάνης και οβελιαία ισχίου) ανέδειξε υψηλή δυσπλασία, με κάθετη κοτύλη, αβαθή στέγη, υποπλαστική μηριαία κεφαλή και εξάρθρησή της άνω και έξω του ανατομικού κοτυλιαίου κέντρου. Επιπλέον, ο αυχένας ήταν βραχύς, με αυξημένη στροφή (anteversion) και σχετική υποπλασία του μηριαίου αυλού.

Αποφασίστηκε ολική αρθροπλαστική ισχίου με ανατομική αποκατάσταση του κοτυλιαίου κέντρου και χρήση ειδικών εμφυτευμάτων, λαμβάνοντας υπόψη την ανωμαλία της ανατομίας.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό γενική αναισθησία, μέσω οπισθοπλάγιας προσπέλασης. Η κοτύλη αποκαταστάθηκε στο ανατομικό της επίπεδο, με οστεοτομία και εκσκαφή του υποπλαστικού φλοιού. Χρησιμοποιήθηκε ανακατασκευαστική κοτύλη διαμέτρου 44mm, μη εμβυθισμένη, με αναπλήρωση του οστικού κενού μέσω αυτομοσχεύματος από την κεφαλή.

Στην μηριαία πλευρά, λόγω υποπλασίας, χρησιμοποιήθηκε στελέχος μικρής διαμέτρου (slim modular stem) με αυξημένο anteversion, και έγινε προσεκτική σταθεροποίηση για αποφυγή διασποράς ή ρωγμής του αυλού. Επιλέχθηκε ceramic-on-polyethylene άρθρωση για ανθεκτικότητα.

Η διαφορά μήκους αποκαταστάθηκε πλήρως (±5mm) και επιβεβαιώθηκε ισορροπία μαλακών μορίων και πλήρης σταθερότητα σε δοκιμές κάμψης, έκτασης και στροφών.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ομαλή. Ο ασθενής κινητοποιήθηκε την 1η μετεγχειρητική ημέρα με πλήρη φόρτιση και χρήση βακτηριών. Σε ακτινογραφία 6 εβδομάδων διαπιστώθηκε άριστη ενσωμάτωση των εμφυτευμάτων και σταθερότητα της κοτύλης και του στελέχους.

Σε επανεξέταση 3 μηνών:

• Κάμψη: 0°–120°,
• Καθόλου πόνος,
• Βάδιση χωρίς υποστήριξη,
• Φυσιολογική ευθυγράμμιση λεκάνης, χωρίς λειτουργική ανισοσκελία.

Η ολική αρθροπλαστική σε δυσπλαστικό ισχίο απαιτεί προσεκτικό προεγχειρητικό σχεδιασμό, εμπειρία σε δυσπλαστικά μοτίβα και επιλογή κατάλληλων εμφυτευμάτων. Η πλήρης ανατομική αποκατάσταση της κοτύλης, η διόρθωση της μηριαίας στροφής και η εξισορρόπηση των μαλακών μορίων αποτελούν καθοριστικά στοιχεία για τη μακροχρόνια επιτυχία της επέμβασης.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 79 ετών μεταφέρθηκε στο Τμήμα Επειγόντων μετά από πτώση στο σπίτι, με αδυναμία βάδισης και ισχυρό άλγος στο αριστερό ισχίο. Κατά την κλινική εκτίμηση διαπιστώθηκε ευαισθησία στην περιοχή του μείζονος τροχαντήρα, στροφή και βράχυνση του κάτω άκρου, χαρακτηριστικά συμβατά με κατάγματος ισχίου.

Η ακτινολογική διερεύνηση με προσθιοπίσθια και αξονική λήψη της πυέλου ανέδειξε ασταθές διατροχαντήριο κάταγμα τύπου AO/OTA 31-A2. Δεν παρατηρήθηκε παρεκτόπιση της κεφαλής του μηριαίου, ενώ η συνοδός οστεοπόρωση καθιστούσε αναγκαία την άμεση χειρουργική αποκατάσταση για αποφυγή επιπλοκών από την ακινησία.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε εντός 24 ωρών από την εισαγωγή, υπό ραχιαία αναισθησία και με τον ασθενή σε ύπτια θέση στο τραπέζι κατάγματος. Υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο διενεργήθηκε κλειστή ανάταξη του κατάγματος με έλξη και εσωτερική στροφή του άκρου.

Ακολούθησε ενδομυελική ήλωση με proximal femoral nail (PFN), με διαδερμική εισαγωγή μέσω μικρής τομής στο μείζονα τροχαντήρα. Το υλικό τοποθετήθηκε με ακρίβεια στον αυλό του μηριαίου και σταθεροποιήθηκε με κοχλίες στον αυχένα και στον περιφερικό άξονα, διατηρώντας σωστή μηχανική ευθυγράμμιση.

Η διάρκεια της επέμβασης ήταν 60 λεπτά, χωρίς αιμοδυναμικές επιπλοκές. Η απώλεια αίματος περιορίστηκε σημαντικά λόγω της ελάχιστα επεμβατικής προσπέλασης και η σύγκλειση ολοκληρώθηκε με χρήση απορροφήσιμων ραμμάτων.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Ο ασθενής κινητοποιήθηκε με βοήθεια φυσικοθεραπευτή από την 1η μετεγχειρητική ημέρα, με προοδευτική φόρτιση βάσει ανοχής και σταθερότητας του κατάγματος. Δεν εμφανίστηκαν σημεία επιμόλυνσης, αιματώματος ή νευρολογικής διαταραχής.

Σε ακτινολογικό επανέλεγχο 4 εβδομάδων καταγράφηκε καλή ευθυγράμμιση και αρχόμενα σημεία πώρωσης. Η πλήρης επάνοδος στην αυτονομία κινήσεων επετεύχθη στον 2ο μήνα με χρήση βακτηριών. Σε ηλικιακό πληθυσμό με αυξημένο κίνδυνο καθήλωσης, η ενδομυελική ήλωση παρείχε άμεση σταθερότητα, ελαχιστοποίηση επιπλοκών και σημαντική βελτίωση ποιότητας ζωής.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 78 ετών προσήλθε στα ΤΕΠ μετά από πτώση εντός οικίας, με αδυναμία φόρτισης του αριστερού σκέλους και έντονο άλγος στην περιοχή του ισχίου. Κατά την κλινική εκτίμηση παρατηρήθηκε συνήθης παραμόρφωση με έξω στροφή και βράχυνση του σκέλους, καθώς και έντονη ευαισθησία στην κινητοποίηση του ισχίου.

Η απλή ακτινογραφία πυέλου ανέδειξε ενδαρθρικό κάταγμα της κεφαλής του μηριαίου, με αποδιοργάνωση της σφαιρικότητας και εκτεταμένη καταστροφή της αρθρικής επιφάνειας. Η αξονική τομογραφία επιβεβαίωσε την ύπαρξη πολύτμητου κατάγματος, χωρίς δυνατότητα σταθερής εσωτερικής οστεοσύνθεσης.

Λόγω ηλικίας, οστεοπενικού υποστρώματος και της φύσης της κάκωσης, αποφασίστηκε η άμεση χειρουργική αντιμετώπιση με ολική αρθροπλαστική ισχίου.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό γενική αναισθησία, με τον ασθενή σε πλάγια θέση. Ακολουθήθηκε οπισθοπλάγια χειρουργική προσπέλαση και αναγνωρίστηκε το ενδαρθρικό κάταγμα της κεφαλής, το οποίο παρουσίαζε πολλαπλά τεμαχίδια και πλήρη απώλεια στήριξης.

Αφαιρέθηκαν τα καταγματικά τεμάχια και πραγματοποιήθηκε εκπυρήνιση της κοτύλης. Ακολούθησε τοποθέτηση αρθροπλαστικής με μηριαίο στέλεχος, αρθρική κεφαλή και πολυαιθυλενική κοτύλη με τσιμέντο, βάσει των ανατομικών παραμέτρων του ασθενούς. Έγινε έλεγχος σταθερότητας και εύρους κίνησης, με ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Η αιμόσταση επιτεύχθηκε πλήρως και ακολούθησε ανατομική σύγκλειση κατά στρώματα. Η διάρκεια της επέμβασης ήταν 75 λεπτά, χωρίς διεγχειρητικές επιπλοκές.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία εξελίχθηκε ομαλά. Ο ασθενής κινητοποιήθηκε με υποστήριξη από την 1η μετεγχειρητική ημέρα και ακολούθησε πρόγραμμα αποκατάστασης με σταδιακή αύξηση φόρτισης.

Σε επανεξέταση 4 εβδομάδων παρατηρήθηκε πλήρης επούλωση του τραύματος, σωστή θέση των προθετικών υλικών και καλή λειτουργική αποκατάσταση. Ο ασθενής περπατούσε με μικρή υποστήριξη χωρίς άλγος, ενώ στην 8η εβδομάδα ανέκτησε πλήρη αυτοεξυπηρέτηση.

Η επιλογή της ολικής αρθροπλαστικής προσέφερε άμεση κινητοποίηση, σταθερότητα και ταχύτερη αποκατάσταση σε σχέση με την οστεοσύνθεση, ενώ ελαχιστοποίησε τον κίνδυνο επιπλοκών όπως ψευδάρθρωση ή άσηπτη νέκρωση. Το τελικό λειτουργικό αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό, με πλήρη επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 78 ετών προσήλθε στα ΤΕΠ μετά από πτώση στο σπίτι, αναφέροντας έντονο άλγος στην περιοχή του αριστερού ισχίου και αδυναμία φόρτισης του άκρου. Κατά την κλινική εκτίμηση παρατηρήθηκε βράχυνση και έξω στροφή του κάτω άκρου, με εντοπισμένη ευαισθησία στην περιοχή του τροχαντήρα. Δεν καταγράφηκαν νευρολογικά ή αγγειακά ελλείμματα.

Η ακτινογραφία λεκάνης και ισχίου ανέδειξε ασταθές υποτροχαντήριο κάταγμα αριστερού μηριαίου, με παρεκτόπιση των καταγματικών τεμαχίων και επέκταση του κατάγματος προς το διάφυση. Η αξονική τομογραφία επιβεβαίωσε την αστάθεια και την πολυτμηματική μορφολογία, ενισχύοντας την ένδειξη για χειρουργική αποκατάσταση με ενδομυελικό ήλο.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό αναισθησία, με τον ασθενή σε ανάστροφη κατακεκλιμένη θέση σε ορθοπαιδικό τραπέζι έλξης. Με τη χρήση ακτινοσκοπικής καθοδήγησης πραγματοποιήθηκε κλειστή ανάταξη του κατάγματος με κατάλληλη έλξη και στροφή.

Ακολούθησε διαδερμική τοποθέτηση ενδομυελικού ήλου τύπου proximal femoral nail (PFN), με σταθεροποίηση της κεφαλής και αυχένα του μηριαίου μέσω κεντρικών κοχλιών και εγκάρσιου αντικατολισθητικού μηχανισμού. Το κάταγμα σταθεροποιήθηκε πλήρως, διατηρώντας την ανατομική ευθυγράμμιση και το μήκος του μηριαίου.

Η διάρκεια της επέμβασης ήταν 55 λεπτά, χωρίς διεγχειρητικές επιπλοκές ή απώλεια αίματος άξια αναφοράς.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία εξελίχθηκε ομαλά. Ο ασθενής κινητοποιήθηκε με φόρτιση κατά την 2η μετεγχειρητική ημέρα υπό επίβλεψη φυσικοθεραπευτή. Η ακτινολογική επανεκτίμηση στις 4 και 8 εβδομάδες επιβεβαίωσε σταθερή πώρωση, χωρίς παρεκτόπιση ή μηχανική αστοχία των υλικών.

Σε επανέλεγχο 3 μηνών, η κινητικότητα του ισχίου ήταν επαρκής για λειτουργική βάδιση, με ελάχιστο άλγος και αυτονομία στις καθημερινές δραστηριότητες. Δεν παρατηρήθηκαν σημεία επιμόλυνσης, θρόμβωσης ή άλλων επιπλοκών.

Η ενδομυελική ήλωση αποτελεί την πλέον αξιόπιστη και λειτουργική μέθοδο αποκατάστασης στα υποτροχαντήρια κατάγματα, ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους ασθενείς, εξασφαλίζοντας πρώιμη κινητοποίηση και αποφυγή επιπλοκών ακινησίας, με άριστο λειτουργικό αποτέλεσμα.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 68 ετών με ιστορικό οστεοαρθρίτιδας και προοδευτική δυσκαμψία στο δεξί ισχίο, παρουσίαζε έντονο πόνο που περιορίζει την κινητικότητα και τις καθημερινές του δραστηριότητες. Η κλινική εξέταση ανέδειξε περιορισμένο εύρος κίνησης, μυϊκή ατροφία και θετικό σημάδι τάσης ισχιακού νεύρου. Η ακτινογραφική και μαγνητική τομογραφία επιβεβαίωσαν εκτεταμένη φθορά του αρθρικού χόνδρου, με στένωση του μεσοαρθρικού διαστήματος και οστεόφυτα.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό γενική αναισθησία.
Ο ασθενής τοποθετήθηκε σε πλάγια θέση, ώστε να διευκολυνθεί η προσπέλαση μέσω της ελάχιστα επεμβατικής τεχνικής STAR MIS (Minimally Invasive Surgery).

Με μικρή τομή και διατήρηση των μυϊκών δομών, επιτεύχθηκε απελευθέρωση της άρθρωσης, αφαίρεση των καταστραμμένων τμημάτων και τοποθέτηση ειδικά σχεδιασμένου εμφυτεύματος κοβαλτίου-χρωμίου και πολυαιθυλενίου υψηλής αντοχής. Η χρήση της τεχνικής MIS μειώνει τον μετεγχειρητικό πόνο, τον χρόνο νοσηλείας και επιταχύνει την ανάρρωση.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία εξελίχθηκε ομαλά, με πρώιμη κινητοποίηση και μείωση του πόνου. Ο ασθενής απέκτησε σημαντική βελτίωση στην κινητικότητα και την ποιότητα ζωής του μέσα σε λίγες εβδομάδες, με ικανοποιητικό εύρος κίνησης και απουσία αστάθειας ή επιπλοκών. Η τεχνική STAR MIS αποτελεί αποτελεσματική λύση στην ολική αρθροπλαστική ισχίου, ελαχιστοποιώντας την επεμβατική κάκωση και επιταχύνοντας την αποκατάσταση.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 68 ετών με ιστορικό προχωρημένης εκφυλιστικής οστεοαρθρίτιδας του δεξιού ισχίου προσήλθε με έντονο χρόνιο άλγος, κυρίως κατά τη βάδιση και τη στροφή, το οποίο δεν ανταποκρινόταν πλέον σε συντηρητικά μέτρα (αναλγητικά, φυσικοθεραπεία, ενδοαρθρικές εγχύσεις). Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε σημαντική μείωση του εύρους κίνησης, ιδίως στην κάμψη, έσω και έξω στροφή, καθώς και μυϊκή ατροφία των γλουτιαίων και απαγωγών μυών. Υπήρχε ευαισθησία στην ψηλάφηση της πρόσθιας άρθρωσης και θετικό τεστ κατά Trendelenburg, που αποδείκνυε λειτουργική ανεπάρκεια του μέσου γλουτιαίου.

Ακτινολογικά ευρήματα από λήψεις λεκάνης και ισχίου σε προσθιοπίσθια και πλάγια προβολή έδειξαν πλήρη στένωση του μεσοαρθρικού διαστήματος, υποχόνδρια σκλήρυνση, οστεόφυτα και παραμόρφωση της μηριαίας κεφαλής. Η αξονική τομογραφία χρησιμοποιήθηκε επιπλέον για προεγχειρητικό σχεδιασμό, παρέχοντας ακριβή ανατομικά δεδομένα για τη χρήση του πλοηγικού συστήματος Naviswiss.

Το Χειρουργείο

Η χειρουργική επέμβαση διενεργήθηκε υπό γενική αναισθησία με τον ασθενή σε πλάγια θέση. Επιλέχθηκε η πλάγια προσπέλαση. Το σύστημα πλοήγησης Naviswiss χρησιμοποιήθηκε για πραγματικού χρόνου ενδοεγχειρητική καθοδήγηση, εξασφαλίζοντας τη βελτιστοποίηση της τοποθέτησης των εμφυτευμάτων τόσο στον προσανατολισμό του κοτύλιου όσο και στη στροφή και το βάθος εισαγωγής του μηριαίου στελέχους.

Το Naviswiss είναι φορητό, χειρός σύστημα πλοήγησης (handheld navigation), το οποίο βασίζεται σε οπτική καταγραφή και αδρανειακούς αισθητήρες (IMUs), χωρίς ανάγκη για προεγχειρητική αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Μετά τη σταθερή τοποθέτηση των reference markers στον κορμό και το μηριαίο, επιτεύχθηκε δυναμική καταγραφή της ανατομίας του ασθενούς και ψηφιακή χαρτογράφηση των κρίσιμων παραμέτρων (anteversion, inclination, offset, leg length).

Ακολούθησε εκτομή της αρθρικής κεφαλής, παρασκευή της κοτύλης και τοποθέτηση μη μεταλλικού κελύφους με πολυαιθυλένια επένδυση, καθώς και τοποθέτηση μηριαίου στελέχους από κράμα τιτανίου με κεφαλή κοβαλτίου-χρωμίου. Ο τελικός έλεγχος έγινε μέσω του Naviswiss, επιβεβαιώνοντας την επακριβή αποκατάσταση του μήκους σκέλους, του offset και της αρθρικής ευθυγράμμισης. Το τραύμα έκλεισε κατά στρώματα με προσοχή στους μαλακούς ιστούς.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία του ασθενούς εξελίχθηκε ομαλά, με πρώιμη κινητοποίηση από την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα. Ο μετεγχειρητικός πόνος ήταν περιορισμένος και ελέγξιμος με αναλγητικά από του στόματος, και δεν παρατηρήθηκαν νευρολογικές ή μηχανικές επιπλοκές. Η ακτινολογική επανεκτίμηση επιβεβαίωσε την ορθή ευθυγράμμιση και σταθερή τοποθέτηση των εμφυτευμάτων, χωρίς ενδείξεις πρόσκρουσης ή υπερδιόρθωσης.

Η χρήση του συστήματος Naviswiss παρέχει στους χειρουργούς εργαλεία υψηλής ακρίβειας, συγκρίσιμα με τα σταθερά πλοηγικά συστήματα ή τη ρομποτική υποβοήθηση, με ελάχιστη επεμβατικότητα, ταχύτερο χρόνο προετοιμασίας και μειωμένο κόστος. Η τεχνολογία αυτή ενισχύει τη δυνατότητα εξατομικευμένης τοποθέτησης εμφυτευμάτων, μειώνοντας τον κίνδυνο αστάθειας, ανισοσκελίας και φθοράς, με θετικό πρόσημο στη λειτουργική αποκατάσταση και στη μακροχρόνια επιβίωση της πρόθεσης.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 27 ετών προσήλθε με έντονο άλγος στο δεξί μηριαίο μετά από ήπιο μηχανισμό κάκωσης (πτώση από ύψος <1 μ.). Το ιστορικό περιλάμβανε γνωστή μονοεστιακή ινώδη δυσπλασία (fibrous dysplasia) του δεξιού μηριαίου, διαγνωσμένη προ ετών με απεικονιστικό και ιστολογικό έλεγχο.

Η κλινική εξέταση ανέδειξε πόνο στην παθητική κίνηση του ισχίου, αδυναμία φόρτισης και παραμόρφωση του μηρού χωρίς νευροαγγειακή διαταραχή. Η ακτινογραφία μηριαίου ανέδειξε παθολογικό κάταγμα διά μεσότητας του μηριαίου, εντός περιοχής με χαρακτηριστική εικόνα “ground-glass” και φλοιώδη λέπτυνση – συμβατό με ινώδη δυσπλασία.

Η μαγνητική τομογραφία επιβεβαίωσε την παρουσία καλά περιγεγραμμένης ενδομυελικής βλάβης χωρίς επέκταση στα μαλακά μόρια. Τα εργαστηριακά ευρήματα ήταν χωρίς ενδείξεις λοίμωξης ή κακοήθειας. Ο έλεγχος για πολυεστιακή νόσο (π.χ. McCune-Albright) ήταν αρνητικός.

Η Επέμβαση – Ενδομυελική Ήλωση

Η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό γενική αναισθησία. Ο ασθενής τοποθετήθηκε σε ύπτια θέση επί τραπεζιού έλξης, και υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση έγινε ανάταξη του κατάγματος με έλξη και έσω/έξω στροφή.

Ακολούθησε διήθηση του μυελικού σωλήνα και τοποθέτηση ενδομυελικού ήλου (intramedullary nail) χωρίς παραβίαση του ισχίου ή του γόνατος. Ο ήλος προτιμήθηκε λόγω της επαρκούς σταθερότητας, της δυνατότητας δυναμικής φόρτισης, και της προστασίας από μελλοντικά κατάγματα, ιδίως σε οστά με δυσπλασία.

Η χρήση πλακών θεωρήθηκε λιγότερο ενδεδειγμένη λόγω πιθανής αποτυχίας αγκύρωσης στη δυσπλαστική περιοχή. Δεν υπήρξε ανάγκη για εκτεταμένο καθαρισμό ή αφαίρεση της βλάβης, καθώς πρόκειται για καλοήθη και σταθερή βλάβη χωρίς προδιάθεση για κακοήθη εξαλλαγή.

Αποκατάσταση / Πορεία

Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ομαλή, με σταδιακή φόρτιση σε 4 εβδομάδες και πλήρη φόρτιση εντός 8–10 εβδομάδων. Ο ασθενής δεν εμφάνισε πόνο ή σημεία επιμόλυνσης, και το κάταγμα επουλώθηκε σε ικανοποιητικό χρόνο, με ακτινολογική παρακολούθηση ανά 6 εβδομάδες.

Η ινώδης δυσπλασία παραμένει σταθερή, και ο ασθενής παρακολουθείται περιοδικά για πιθανή εξέλιξη της νόσου. Δεν ενδείκνυται περαιτέρω χειρουργική παρέμβαση εφόσον δεν υπάρχουν νέα κατάγματα ή προοδευτική παραμόρφωση.

Κλινική Εικόνα / Διάγνωση

Ασθενής 45 ετών προσήλθε με επίμονο τοπικό πόνο στο εγγύς τμήμα του μηριαίου, συνοδευόμενο από ήπιο οίδημα και δυσκαμψία στη λειτουργία του κάτω άκρου. Η κλινική εξέταση ανέδειξε ευαισθησία στην περιοχή, περιορισμό κινητικότητας και απώλεια μυϊκής ισχύος.

Απεικονιστικά, μέσω μαγνητικής τομογραφίας (MRI) και αξονικής τομογραφίας (CT), εντοπίστηκε όγκος με ασταθή όρια, διήθηση του εγγύς μηριαίου και ενδεχόμενη εμπλοκή των παρακείμενων μαλακών μορίων, χωρίς ενδείξεις απομακρυσμένων μεταστάσεων στα πνευμόνια ή άλλα όργανα (συμπληρωματικός έλεγχος με αξονική θώρακος).

Η ιστολογική εξέταση βιοψίας επιβεβαίωσε τη διάγνωση κακοήθους μεσεγχυματικού όγκου (σάρκωμα), απαιτώντας ογκεκτομή με σκοπό την πλήρη εξαίρεση του όγκου.

Χειρουργική Αντιμετώπιση

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό γενική αναισθησία, με αυστηρή τήρηση ογκολογικών πρωτοκόλλων.

Πραγματοποιήθηκε ευρεία ογκεκτομή του εγγύς μηριαίου, δηλαδή αφαίρεση οστού και περιβάλλουσας μαλακής μάζας με αραιό περιθώριο υγιούς ιστού, για την ελαχιστοποίηση της πιθανότητας τοπικής υποτροπής.

Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, διατηρήθηκαν όσο το δυνατόν οι κρίσιμοι νευροαγγειακοί σχηματισμοί της περιοχής, ώστε να διασφαλιστεί η λειτουργικότητα του κάτω άκρου.

Ακολούθησε άμεση οστική αντικατάσταση του αφαιρεθέντος τμήματος με μεγάλη προθέση (mega prosthesis), ειδικά σχεδιασμένη για αποκατάσταση του εγγύς μηριαίου και της άρθρωσης του ισχίου ή γόνατος ανάλογα με το τμήμα που αφαιρέθηκε.

Η πρόθεση αγκυρώθηκε στον υπόλοιπο μηριαίο, προσφέροντας σταθερότητα και επιτρέποντας την άμεση φόρτιση με ελεγχόμενο τρόπο.

Η χειρουργική τομή έκλεισε μετά από σχολαστική αιμόσταση και τοποθέτηση παροχέτευσης.

Μετεγχειρητική Αποκατάσταση

Μετά το χειρουργείο, ο ασθενής μεταφέρθηκε σε μονάδα εντατικής παρακολούθησης για έλεγχο των ζωτικών λειτουργιών και άμεση αντιμετώπιση τυχόν επιπλοκών, όπως αιμορραγία ή λοίμωξη.

Η κινητοποίηση ξεκίνησε νωρίς, με μερική φόρτιση του σκέλους τις πρώτες 4-6 εβδομάδες, σε συνδυασμό με χρήση βακτηριών.

Παράλληλα, εφαρμόστηκε εξατομικευμένο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας, το οποίο περιελάμβανε σταδιακή αύξηση του εύρους κίνησης, ενδυνάμωση μυών και εκπαίδευση στη βάδιση με στόχο την αποκατάσταση της λειτουργικότητας.

Τακτικός απεικονιστικός και κλινικός έλεγχος πραγματοποιήθηκε για την παρακολούθηση της ενσωμάτωσης της πρόθεσης, της επούλωσης και της απουσίας υποτροπής.

Συμπληρωματική Θεραπεία

Η ογκολογική ομάδα συνέστησε συμπληρωματική χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία, για την αντιμετώπιση μικρομεταστατικών εστιών και την πρόληψη τοπικής υποτροπής.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής ηλικίας 74 ετών προσήλθε με χρόνιο άλγος στον δεξιό ώμο, προοδευτική απώλεια λειτουργικότητας και σοβαρό περιορισμό του εύρους κίνησης. Το ιστορικό περιλάμβανε πολυετή οστεοαρθρίτιδα γληνοβραχιόνιας άρθρωσης με πλήρη καταστροφή του αρθρικού χόνδρου, καθώς και εκφύλιση του περιστροφικού πετάλου. Η ακτινολογική διερεύνηση (ακτινογραφία και αξονική τομογραφία ώμου) ανέδειξε ανωμαλίες της αρθρικής επιφάνειας, ανύψωση της κεφαλής του βραχιονίου και παραμόρφωση της γληνοειδούς κοιλότητας.

Η μαγνητική τομογραφία επιβεβαίωσε πλήρους πάχους ρήξη των τενόντων του υπερακανθίου και υποπλατίου, ενώ ο υπακάνθιος μυς εμφάνιζε εκσεσημασμένη λιπώδη εκφύλιση (Goutallier grade 3). Λόγω της μη λειτουργικής περιστροφικής μανσέτας και της παραμόρφωσης της άρθρωσης, αποφασίστηκε η διενέργεια αναστροφής αρθροπλαστικής ώμου (reverse total shoulder arthroplasty – RTSA) ως η καταλληλότερη επιλογή αποκατάστασης.

Το Χειρουργείο

Διενεργήθηκε αναστροφή αρθροπλαστικής ώμου υπό γενική αναισθησία με περιοχική αναλγησία. Μέσω δελτοειδοπροσαγωγικής προσπέλασης πραγματοποιήθηκε προσεκτική αφαίρεση των αρθρικών καταλοίπων, με παράλληλη διατήρηση της πρόσθιας μοίρας του δελτοειδούς για βελτίωση της μετεγχειρητικής κινητικότητας.

Η γληνοειδής κοιλότητα προετοιμάστηκε κατάλληλα, και τοποθετήθηκε γληνοειδής βάση με κεντρική και περιφερειακή σταθεροποίηση, ακολουθούμενη από την τοποθέτηση σφαιρικού μεταλλικού γληνοειδούς (glenosphere).

Ακολούθως, έγινε προετοιμασία του αυλού του βραχιονίου για την υποδοχή του βραχιόνιου στυλέου, ο οποίος εμφυτεύτηκε με τσιμέντο λόγω οστεοπορωτικής ποιότητας του οστού. Επιλέχθηκε βραχιόνιο ένθεμα με γωνίωση που ευνοεί την τάση του δελτοειδούς μυός για αποτελεσματικότερη ανύψωση του άνω άκρου. Η σταθερότητα της πρόθεσης ελέγχθηκε ενδοεγχειρητικά με πλήρες εύρος κίνησης χωρίς σημείο υπεξαρθρήματος.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία υπήρξε ομαλή, με σταδιακή αποκατάσταση της κινητικότητας μέσω προγράμματος εξατομικευμένης φυσικοθεραπείας. Στην επανεξέταση στους 3 μήνες, ο ασθενής ανέφερε πλήρη ανακούφιση από τον πόνο, σημαντική βελτίωση του λειτουργικού επιπέδου και δυνατότητα εκτέλεσης βασικών καθημερινών δραστηριοτήτων, χωρίς ένδειξη μηχανικής αστάθειας ή λοίμωξης.

Η αναστροφή αρθροπλαστικής ώμου αποτελεί την ενδεδειγμένη λύση σε περιπτώσεις συνδυασμού βαριάς εκφυλιστικής αρθροπάθειας και δυσλειτουργίας του περιστροφικού πετάλου.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 62 ετών προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων με άλγος και εμφανή παραμόρφωση του δεξιού βραχίονα, μετά από πτώση στο έδαφος από ύψος περίπου ενός μέτρου. Η κλινική εξέταση αποκάλυψε τοπική ευαισθησία κατά μήκος του μέσου τριτημορίου του βραχιονίου, οίδημα, με περιορισμό στην κάμψη και έκταση του ώμου. Δεν διαπιστώθηκαν νευρολογικά ελλείμματα ή αγγειακή ανεπάρκεια στο σύστοιχο άκρο.

Η ακτινογραφία βραχιονίου ανέδειξε σπειροειδές κάταγμα του διάμεσου τριτημορίου, με παρεκτόπιση και στροφή των καταγματικών άκρων, χωρίς ενδείξεις παθολογικής υποκείμενης βλάβης. Λόγω της αστάθειας του κατάγματος, της ηλικίας του ασθενούς και του κινδύνου καθυστερημένης πώρωσης, αποφασίστηκε η χειρουργική αντιμετώπιση με ενδομυελική ήλωση.

Χειρουργική Αντιμετώπιση

Η επέμβαση διενεργήθηκε υπό γενική αναισθησία, με τον ασθενή σε ημικαθιστή θέση (beach-chair) και χρήση ακτινοσκοπικής καθοδήγησης. Πραγματοποιήθηκε ελάχιστα επεμβατική προσπέλαση στην κορυφή του ώμου μέσω του τένοντα του υπερακανθίου, με προσεκτική διεύρυνση του μυελικού αυλού.

Ακολούθησε ανατομική ανάταξη του κατάγματος υπό έλεγχο C-arm και προώθηση ήλου τιτανίου ενδομυελικά, με εγκάρσιες κοχλιώσεις εγγύς και περιφερικά για πλήρη συγκράτηση και έλεγχο στροφικών φορτίων. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης διατηρήθηκε πλήρως η αρτηρία και το νεύρο της περιοχής, ενώ δεν παρατηρήθηκε διεγχειρητική επιπλοκή.

Η διάρκεια της επέμβασης ήταν 75 λεπτά. Η αιμόσταση επιτεύχθηκε χωρίς ανάγκη μετάγγισης και έγινε στοιχειώδης σύγκλειση του τραύματος ανά στρώματα.

Μετεγχειρητική Πορεία – Έκβαση

Ο ασθενής κινητοποιήθηκε ήπια από την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα, με ειδικό νάρθηκα για την προστασία του ώμου. Η παθητική κινητοποίηση ξεκίνησε εντός της πρώτης εβδομάδας, ενώ η ενεργητική κινητικότητα επιτράπηκε σταδιακά μετά την 3η εβδομάδα.

Σε επανέλεγχο 6 εβδομάδων, καταγράφηκε πρόοδος πώρωσης χωρίς αποσταθεροποίηση των υλικών. Ο πόνος είχε υποχωρήσει πλήρως και η λειτουργική ικανότητα του άκρου είχε αποκατασταθεί σε σημαντικό βαθμό. Η τελική επανένταξη του ασθενούς στις καθημερινές του δραστηριότητες επετεύχθη στον 2ο με 3ο μετεγχειρητικό μήνα, χωρίς ανάγκη περαιτέρω υποστήριξης.

Η ενδομυελική ήλωση αποδείχθηκε αποτελεσματική μέθοδος σταθεροποίησης, με μικρή επιβάρυνση των μαλακών μορίων, ταχύτερη αποκατάσταση και άριστο λειτουργικό αποτέλεσμα σε δύσκολα κατάγματα του βραχιονίου σε ηλικιωμένους ασθενείς.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 67 ετών προσήλθε στα Επείγοντα μετά από πτώση στο έδαφος κατά τη διάρκεια καθημερινής δραστηριότητας, με έντονο άλγος και περιορισμό της κινητικότητας του δεξιού ώμου. Κατά την κλινική εκτίμηση διαπιστώθηκε οίδημα στην πρόσθια και έξω επιφάνεια του ώμου, ψηλαφητή ευαισθησία και αδυναμία ενεργητικής ανύψωσης του άκρου. Δεν παρατηρήθηκαν σημεία αγγειακής ή νευρικής κάκωσης.

Η ακτινολογική διερεύνηση με προσθιοπίσθια, έξω και αξονική λήψη του ώμου ανέδειξε πολύτμητο κάταγμα εγγύς βραχιονίου τύπου Neer 3-τμηματικό, με παρεκτόπιση των τεμαχίων και στροφή της κεφαλής. Η αξονική τομογραφία επιβεβαίωσε το εύρημα και συνέβαλε στον ακριβή προεγχειρητικό σχεδιασμό.

Δεδομένης της παρεκτόπισης και της αστάθειας του κατάγματος, αποφασίστηκε η χειρουργική αποκατάσταση με εσωτερική οστεοσύνθεση μέσω πλάκας PHILOS.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό γενική αναισθησία, με τον ασθενή σε beach-chair θέση και χρήση ακτινοσκοπικής καθοδήγησης. Μέσω προσπέλασης τύπου deltopectoral επιτεύχθηκε προσεκτική παρασκευή των μαλακών μορίων και έκθεση της κατάγματικής περιοχής.

Πραγματοποιήθηκε ανατομική ανάταξη των τεμαχίων της βραχιόνιας κεφαλής και του μείζονα βραχιονίου ογκώματος. Η σταθεροποίηση επιτεύχθηκε με ανατομική πλάκα PHILOS τύπου locking, τοποθετημένη στην έξω επιφάνεια του οστού, με πολλαπλούς γωνιακά σταθερούς κοχλίες για έλεγχο των στροφικών και αξονικών φορτίων.

Κατά τη διάρκεια της επέμβασης διατηρήθηκε η αιμάτωση της κεφαλής, αποφεύχθηκε τραυματισμός του μασχαλιαίου νεύρου και δεν παρατηρήθηκε επιπλοκή. Η διάρκεια του χειρουργείου ήταν 85 λεπτά. Έγινε προσεκτική αιμόσταση και σύγκλειση ανά στρώματα με παροχέτευση.

Τα Αποτελέσματα / Συμπεράσματα

Ο ασθενής άρχισε παθητική κινητοποίηση ώμου με τη βοήθεια φυσικοθεραπευτή από την 2η μετεγχειρητική ημέρα, με σταδιακή πρόοδο προς ενεργητική κίνηση εντός των πρώτων 4 εβδομάδων. Η χρήση νάρθηκα sling διατηρήθηκε για 3 εβδομάδες, αποκλειστικά για ανακούφιση και όχι ως ακινητοποίηση.

Σε επανεξέταση 6 εβδομάδων, καταγράφηκε καλή θέση των υλικών, πρόοδος πώρωσης και ικανοποιητική λειτουργική αποκατάσταση. Ο πόνος είχε σημαντικά υποχωρήσει και η κίνηση του ώμου βελτιωνόταν σταθερά, με στόχο την πλήρη επανένταξη σε δραστηριότητες εντός 2 μηνών.

Η χρήση πλάκας PHILOS επέτρεψε σταθερή ανατομική οστεοσύνθεση με ελάχιστη παρεμβολή στα μαλακά μόρια και υψηλό ποσοστό επιτυχούς πώρωσης, ειδικά σε πολύτμητα κατάγματα της βραχιόνιας κεφαλής.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 34 ετών, άνδρας, προσήλθε στα Επείγοντα μετά από τροχαίο ατύχημα με μοτοσυκλέτα, αναφέροντας έντονο άλγος στον δεξιό ώμο και αδυναμία ανύψωσης του άνω άκρου. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε ευαισθησία στην υπερκλείδιο χώρα, παραμόρφωση της ανατομίας και παρουσία αιματώματος χωρίς δερματική ρήξη. Δεν καταγράφηκαν νευρολογικά ή αγγειακά ελλείμματα.

Η ακτινολογική διερεύνηση ανέδειξε συντριπτικό κάταγμα του μέσου τριτημορίου της δεξιάς κλείδας, με πολλαπλά καταγματικά τεμάχια και σημαντικό διάστημα παρεκτόπισης. Η αξονική τομογραφία επιβεβαίωσε την πολυτμηματικότητα και την αστάθεια της βλάβης.

Η φύση του κατάγματος και η ηλικία του ασθενούς υπαγόρευσαν την ανάγκη για χειρουργική σταθεροποίηση με πλάκα και βίδες, προκειμένου να διασφαλιστεί η ανατομική ανάταξη, η πρώιμη κινητοποίηση και η αποφυγή καθυστερημένης πώρωσης.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό γενική αναισθησία, με τον ασθενή σε ύπτια θέση και ελαφρά ανύψωση του τραχήλου και του ώμου με μαξιλάρι στήριξης. Ακολούθησε επιμήκης τομή πάνω από την κλείδα και προσεκτική παρασκευή των μαλακών μορίων μέχρι την ανάδειξη της καταγματικής περιοχής.

Διαπιστώθηκε συντριπτικό κάταγμα με τρία κύρια τεμάχια και διάσπαρτα μικρότερα οστικά αποσπάσματα. Πραγματοποιήθηκε ανατομική ανάταξη και σταθεροποίηση με πλάκα προδιαμορφωμένης καμπυλότητας τύπου locking (LCP), η οποία σταθεροποιήθηκε με βίδες φλοιώδεις και γωνιακά σταθερές. Τα μικρότερα τεμάχια υποστηρίχθηκαν μέσω της πλάκας και σε ορισμένες θέσεις χρησιμοποιήθηκε εσωτερική στήριξη με μικρούς κοχλίες.

Η αιμόσταση ήταν επαρκής και έγινε σύγκλειση κατά ανατομικά στρώματα. Η διάρκεια της επέμβασης ήταν 60 λεπτά και δεν παρατηρήθηκαν επιπλοκές.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία εξελίχθηκε ικανοποιητικά. Ο ασθενής έφερε λειτουργικό νάρθηκα τύπου Velpeau για 10 ημέρες και ξεκίνησε παθητική κινησιοθεραπεία από τη 2η εβδομάδα, με προοδευτική μετάβαση σε ενεργητική κινητοποίηση.

Στην ακτινολογική επανεκτίμηση 6 εβδομάδων, παρατηρήθηκε ικανοποιητική πώρωση, χωρίς παρεκτοπίσεις ή λύση υλικών. Στις 10 εβδομάδες, η κινητικότητα του ώμου είχε σχεδόν πλήρως αποκατασταθεί, με απουσία πόνου κατά την κίνηση και πλήρη επάνοδο σε καθημερινές δραστηριότητες.

Η εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκα και βίδες προσέφερε σταθερότητα, ευθυγράμμιση και γρήγορη λειτουργική αποκατάσταση, αποτρέποντας τις συνήθεις επιπλοκές των συντηρητικών μεθόδων όπως κακή πώρωση ή ψευδάρθρωση. Ο ασθενής δήλωσε πλήρως ικανοποιημένος από το αισθητικό και λειτουργικό αποτέλεσμα.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 82 ετών υπέστη πτώση εντός οικίας, με αποτέλεσμα την πρόκληση έντονου άλγους στον δεξιό ώμο και πλήρη αδυναμία ανύψωσης και χρήσης του άνω άκρου. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε σημαντικός περιορισμός του εύρους κίνησης, ψηλαφητή ευαισθησία στον ώμο και ήπιο οίδημα, χωρίς σημεία αγγειακής ή νευρικής προσβολής.

Η ακτινολογική διερεύνηση με προσθιοπίσθια και αξονική προβολή του ώμου ανέδειξε ενδοαρθρικό κάταγμα τριών τεμαχίων κατά Neer του εγγύς βραχιονίου, με συντριβή του μείζονος βραχιονίου ογκώματος και παρεκτόπιση του αυχενικού τμήματος. Η αξονική τομογραφία ώμου επιβεβαίωσε την πολυτμηματική φύση του κατάγματος και τη συνοδό ρήξη του στροφικού πετάλου, καθιστώντας την ανατομική αποκατάσταση μη εφικτή και ενισχύοντας την ένδειξη για ανάστροφη αρθροπλαστική ώμου.

Το Χειρουργείο

Η χειρουργική αποκατάσταση πραγματοποιήθηκε υπό γενική αναισθησία με τον ασθενή σε ημι-καθιστή θέση (beach chair). Μέσω δελτοειδο-μείζονος θωρακικού προσπέλασης προσδιορίστηκε η αρθρική επιφάνεια και αναγνωρίστηκαν τα καταγματικά τεμάχια. Λόγω της συντριβής του αυχενικού τμήματος και της αποδιοργάνωσης της αρθρικής μηχανικής, επιλέχθηκε η εμφύτευση ανάστροφης πρόθεσης ώμου.

Αφαιρέθηκαν τα καταγματικά τεμάχια που παρεμπόδιζαν την τοποθέτηση της πρόθεσης και έγινε παρασκευή της ωμογλήνης για τοποθέτηση της γληνοσφαιρικής μονάδας. Τοποθετήθηκε αναστροφή πρόθεση με μεταλλική βάση στην ωμογλήνη και σφαιρική κεφαλή, ενώ στο βραχιόνιο εμφυτεύθηκε σωληνωτός κορμός με πολυαιθυλενικό ένθετο. Τα τεμάχια του μείζονος και ελάσσονος ογκώματος επανασυρράφθηκαν στην πρόθεση για λειτουργική αποκατάσταση της περιστροφικής σταθερότητας.

Η διάρκεια της επέμβασης ήταν 75 λεπτά, χωρίς διεγχειρητικές επιπλοκές ή αξιοσημείωτη απώλεια αίματος.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η αποκατάσταση εξελίχθηκε ομαλά, με έναρξη παθητικής κινητοποίησης του ώμου από την 1η μετεγχειρητική ημέρα υπό καθοδήγηση φυσικοθεραπευτή. Ο ασθενής εξήλθε σε πλήρη εγρήγορση και καλή γενική κατάσταση, με χρήση νάρθηκα απαγωγής για 3 εβδομάδες.

Σε επανέλεγχο στις 6 και 12 εβδομάδες, παρατηρήθηκε σημαντική βελτίωση του εύρους κίνησης με ενεργή ανύψωση του άνω άκρου άνω των 100° και απουσία άλγους στην καθημερινή λειτουργία. Η ακτινολογική παρακολούθηση ανέδειξε πλήρη ενσωμάτωση των εμφυτευμάτων χωρίς σημεία χαλάρωσης ή επιμόλυνσης.

Η ανάστροφη αρθροπλαστική αποτελεί πλέον την ενδεδειγμένη λύση για την αποκατάσταση συντριπτικών καταγμάτων του εγγύς βραχιονίου σε ηλικιωμένους ασθενείς με κακή ποιότητα οστού και συνοδές βλάβες του στροφικού πετάλου, προσφέροντας αξιόπιστη σταθερότητα, λειτουργικότητα και άριστα μακροχρόνια αποτελέσματα.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Άνδρας 31 ετών, ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, προσήλθε με έντονο πόνο στον δεξιό ώμο μετά από πτώση πάνω στον ώμο με απευθείας πλήγμα. Η κλινική εικόνα περιλάμβανε:

• Απώλεια της φυσιολογικής ανατομίας στην περιοχή της κλείδας,
• Πόνο στην άνω επιφάνεια του ώμου,
• Θετικό σημείο «πιάνο» κατά την πίεση της κλείδας,
• Περιορισμένη ενεργητική απαγωγή και κάμψη λόγω άλγους.

Η ακτινολογική διερεύνηση (AP και Zanca λήψεις ώμου) ανέδειξε εξάρθρημα ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης τύπου V κατά Rockwood, με πλήρη ρήξη ακρωμιοκλειδικών και κορακοκλειδικών συνδέσμων, και ανύψωση της κλείδας >100% σε σχέση με το ακρώμιο.

Λόγω της ηλικίας, του επιπέδου δραστηριότητας και του βαθμού αστάθειας, αποφασίστηκε η χειρουργική αποκατάσταση με το σύστημα TightRope (Arthrex®), εντός της πρώτης εβδομάδας από τον τραυματισμό.

Η Επέμβαση

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό γενική αναισθησία, με τον ασθενή σε ημι-καθιστή θέση.

Μέσω μικρής εγκάρσιας τομής επί της κλείδας, αναγνωρίστηκε η θέση του κορακοειδούς και διενεργήθηκε διατρητική τεχνική δι’ οδηγού σύρματος, το οποίο καθοδήγησε τη δίοδο του συστήματος TightRope.

Το εμφύτευμα περιλάμβανε:

• Δύο μεταλλικές πλάκες (buttons), μία πάνω στην κλείδα και μία κάτω από το κορακοειδές,
• Ισχυρή μη απορροφήσιμη ραφής (FiberWire®) που παρείχε ελεγχόμενη σύσφιξη και σταθεροποίηση.

Επιτεύχθηκε ανατομική αναγωγή της κλείδας στην ακρωμιοκλειδική άρθρωση και επιβεβαιώθηκε ακτινολογικά η αποκατάσταση του ύψους και της ευθυγράμμισης.

Η επέμβαση ολοκληρώθηκε χωρίς επιπλοκές και η τομή έκλεισε με ενδοδερμική σύρραφη.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Ο ασθενής εξήλθε την επομένη ημέρα με ανάρτηση και οδηγίες περιορισμού κινήσεων για 3 εβδομάδες. Ακολούθησε πρόγραμμα φυσικοθεραπείας με έμφαση σε:

• Πρώιμη κινητοποίηση ώμου (προστατευόμενη),
• Σταδιακή ενδυνάμωση του δελτοειδούς και του στροφικού πετάλου,
• Επανένταξη σε αθλητική δραστηριότητα στον 3ο μετεγχειρητικό μήνα.

Στην επανεξέταση 4 μηνών, ο ασθενής είχε:

• Πλήρες εύρος κίνησης,
• Κλινικά σταθερό ώμο χωρίς πόνο ή προπέτεια κλείδας,
• Επανήλθε πλήρως σε αθλητική δραστηριότητα.

Η χρήση του συστήματος TightRope επιτρέπει ελάχιστα επεμβατική, ανατομική και δυναμική αποκατάσταση, με εξαιρετικά αποτελέσματα στη σταθερότητα της ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης και ελαχιστοποίηση των επιπλοκών μακροπρόθεσμα, σε σχέση με τις παραδοσιακές τεχνικές.

Κλινική Εικόνα / Διάγνωση

Ασθενής 55 ετών προσήλθε με πόνο και περιορισμό λειτουργικότητας του δεξιού ώμου μετά από επαναλαμβανόμενη καταπόνηση και τραυματισμό. Η κλινική εξέταση ανέδειξε θετικά σημεία υπερακάνθιου τεστ, με περιορισμένη ενεργητική απαγωγή και δυσκολία στις υπερκεφαλικές κινήσεις.

Η μαγνητική τομογραφία (MRI) επιβεβαίωσε μερική έως ολική ρήξη του υπερακάνθιου τένοντα, χωρίς συνοδές σημαντικές βλάβες.

Χειρουργική Αντιμετώπιση

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό γενική αναισθησία με τον ασθενή σε ανάσκελη θέση (beach chair position).

Αρχικά έγινε αρθροσκόπηση της γληνοβραχιονίου άρθρωσης, όπου εκτιμήθηκε το εύρος και η ποιότητα της ρήξης.

Η ρήξη του υπερακάνθιου τένοντα συρράφθηκε αρθροσκοπικά με χρήση ειδικών ραμμάτων και αγκίστρων (suture anchors), που τοποθετήθηκαν στην ανατομική θέση πρόσφυσης στον μείζονα βραχιονίο όγκo.

Κατά τη διάρκεια της επέμβασης διατηρήθηκε η μέγιστη δυνατή τενόντια τάση για την εξασφάλιση της ανθεκτικής συρραφής, αποφεύγοντας υπερβολική τάση που θα επηρέαζε την αιμάτωση και την επούλωση.

Μετεγχειρητική Αποκατάσταση

Μετά την επέμβαση, ο ασθενής φορούσε ανάρτηση ώμου (sling) για 4 εβδομάδες, με περιορισμένη ενεργητική κινητοποίηση.

Ξεκίνησε πρόγραμμα παθητικής κινητοποίησης από την 1η εβδομάδα, με σταδιακή αύξηση του εύρους κίνησης.

Η ενεργητική κινητοποίηση και η ενδυνάμωση ξεκίνησαν μετά το πέρας της ανάρτησης, περίπου στην 5η-6η εβδομάδα.

Η πλήρης επάνοδος στις καθημερινές και αθλητικές δραστηριότητες προγραμματίστηκε μετά τον 4ο μήνα, με έμφαση στη σταδιακή αποκατάσταση της μυϊκής ισχύος και της λειτουργικότητας.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 65 ετών προσήλθε με προοδευτική επιδείνωση παραμόρφωσης του προσθίου άκρου ποδός, με έντονο άλγος κατά τη βάδιση, σημαντικό λειτουργικό περιορισμό και δυσκολία εφαρμογής υποδημάτων. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε σοβαρού βαθμού hallux valgus με γωνία >40°, σημαντική μετατόπιση του πρώτου μεταταρσίου προς τα έσω και εφίππευση του μεγάλου δακτύλου επί του δεύτερου. Η εφίππευση είχε προκαλέσει δεύτερη σφυροδακτυλία με υπερκεράτωση ραχιαίας επιφάνειας, ενώ υπήρχαν σημεία μεταταρσαλγίας και δευτεροπαθούς νευραλγίας Morton.

Η ακτινογραφική απεικόνιση σε φόρτιση επιβεβαίωσε τις κλινικές εκτιμήσεις: αυξημένη γωνία intermetatarsal (IMA >18°), σοβαρή εκτροπή 1ου μεταταρσίου και υπεξάρθρημα της 1ης μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης. Λόγω της σοβαρότητας της παραμόρφωσης και της εφίππευσης, αποφασίστηκε η χειρουργική αποκατάσταση με ανοιχτή προσπέλαση και συνδυασμένη τεχνική οστεοτομιών και μαλακών μορίων.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό περιοχική αναισθησία και με χρήση πνευματικού τουρνικέ. Μέσω έσω επιμήκους τομής προσπελάστηκε η 1η ακτίνα. Διενεργήθηκε οστεοτομία Chevron (τύπου Austin) με πλάγια μετάθεση της κεφαλής του πρώτου μεταταρσίου για αποκατάσταση της αρθρικής ευθυγράμμισης. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε προσεκτική απελευθέρωση του προσαγωγού του μέγα δακτύλου και έσω κάψας, καθώς και ενίσχυση της έσω αρθρικής κάψας με ραφές συγκράτησης.

Για την αντιμετώπιση της εφίππευσης, πραγματοποιήθηκε οστεοτομία Weil στο δεύτερο μετατάρσιο για αποσυμφόρηση της μεταταρσαλγίας και ευθυγράμμιση του δακτύλου. Το δεύτερο δάκτυλο σταθεροποιήθηκε προσωρινά με Kirschner wire για την αποφυγή υποτροπής. Όλες οι οστεοτομίες σταθεροποιήθηκαν με βίδες τιτανίου μικρής διαμέτρου.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία υπήρξε ομαλή. Ο ασθενής κινητοποιήθηκε άμεσα με ειδικό υπόδημα αποφόρτισης του προσθίου ποδός. Στις 6 εβδομάδες, επιτεύχθηκε ακτινολογική πώρωση και σταδιακή επανεκκίνηση της πλήρους φόρτισης. Στην επανεξέταση του 3μήνου, ο ασθενής ανέφερε πλήρη υποχώρηση του άλγους και αποκατάσταση της ευθυγράμμισης, με φυσιολογική επαφή των δακτύλων και δυνατότητα εφαρμογής κλειστών υποδημάτων.

Η αντιμετώπιση hallux valgus με σοβαρή παραμόρφωση και εφίππευση απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό και πολυπαραγοντική παρέμβαση. Η συνδυασμένη προσέγγιση με οστεοτομίες και επεμβάσεις μαλακών μορίων παρέχει σταθερά λειτουργικά και αισθητικά αποτελέσματα, μειώνοντας τον κίνδυνο υποτροπής και βελτιώνοντας μακροπρόθεσμα την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 30 ετών, άνδρας, προσήλθε με έντονο πόνο, οίδημα και δυσκολία βάδισης μετά από στροφή του ποδιού κατά τη διάρκεια αθλητικής δραστηριότητας. Η κλινική εξέταση έδειξε ευαισθησία στην περιοχή της βάσης του 5ου μετατάρσιου, χωρίς έντονη παραμόρφωση.

Οι απλές ακτινογραφίες επιβεβαίωσαν την παρουσία Jones fracture, δηλαδή εγκάρσιο κάταγμα στη μεταφυσιακή περιοχή της βάσης του 5ου μετατάρσιου οστού, με ελάχιστη μετατόπιση.

Λόγω του υψηλού κινδύνου καθυστερημένης πώρωσης ή ψευδάρθρωσης, αποφασίστηκε χειρουργική αντιμετώπιση με συμπιεστική κοχλίωση για άμεση σταθεροποίηση.

Η Επέμβαση

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό τοπική ή γενική αναισθησία, με τον ασθενή σε ύπτια θέση.

Μέσω μικρής τομής έγινε ανάταξη του κατάγματος και τοποθέτηση ειδικού συμπιεστικού κοχλία (cannulated screw) κατά μήκος του μετατάρσιου, υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο, εξασφαλίζοντας τη βέλτιστη συμπίεση των θραυσμάτων.

Η τεχνική αυτή ενισχύει τη σταθερότητα και προάγει την ταχύτερη οστεοποίηση, επιτρέποντας νωρίτερη φόρτιση και κινητοποίηση.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία ήταν χωρίς επιπλοκές. Ο ασθενής ακολούθησε πρόγραμμα προστασίας και σταδιακής φόρτισης με χρήση ειδικού υποδήματος.

Σε επανεξέταση 8 εβδομάδων:

• Παρατηρήθηκε ικανοποιητική πώρωση του κατάγματος,
• Ο ασθενής ανέκτησε πλήρη βάδιση χωρίς πόνο,
• Δεν υπήρξαν σημεία ψευδάρθρωσης ή καθυστερημένης πώρωσης.

Η χρήση συμπιεστικής κοχλίωσης στην αντιμετώπιση του Jones fracture αποτελεί τη μέθοδο εκλογής, προσφέροντας άμεση σταθερότητα, ταχεία αποκατάσταση και μείωση των επιπλοκών.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 34 ετών προσήλθε στο ιατρείο με έντονο άλγος και οίδημα στο έξω χείλος του αριστερού άκρου ποδός, έπειτα από πτώση κατά την άθληση. Κατά τη φυσική εξέταση διαπιστώθηκε ευαισθησία στην περιοχή της βάσης του 5ου μεταταρσίου, με τοπικό οίδημα, εκσεσημασμένο άλγος στην ψηλάφηση και δυσχέρεια στη φόρτιση.

Η ακτινολογική απεικόνιση ανέδειξε εγκάρσιο κάταγμα στη μεταφυσιοδιάφυση του 5ου μεταταρσίου οστού (τύπου Jones), χωρίς σημαντική παρεκτόπιση, πλην όμως με ενδείξεις περιορισμένης αγγείωσης στην περιοχή του κατάγματος.

Λαμβάνοντας υπόψη τη μορφολογία του κατάγματος, την εντόπιση στη ζώνη μειωμένης αιμάτωσης, το επίπεδο δραστηριότητας του ασθενούς, καθώς και τον αυξημένο κίνδυνο καθυστερημένης πώρωσης ή ψευδάρθρωσης, αποφασίστηκε η χειρουργική αποκατάσταση με εσωτερική οστεοσύνθεση.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό περιοχική αναισθησία (περονιαίο και κνημιαίο block) και με τον ασθενή σε ύπτια θέση, με ανάρτηση του άκρου για επίτευξη αιμόστασης.

Πραγματοποιήθηκε μικρή πλάγια δερματική τομή επί της βάσης του 5ου μεταταρσίου, με προσεκτική παρασκευή των μαλακών μορίων και ανάδειξη της γραμμής κατάγματος. Μετά από ήπια κινητοποίηση των καταγματικών άκρων, διενεργήθηκε οστεοσύνθεση με την τοποθέτηση ενδομυελικής βίδας (intramedullary screw), διαμέτρου 4,5 mm, κανουλωτής, τιτανίου, υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση.

Επιβεβαιώθηκε η σταθερότητα της οστεοσύνθεσης, χωρίς χάσμα ή στροφή στα καταγματικά άκρα. Η αιμόσταση επιτεύχθηκε χωρίς δυσκολία και η τομή συρράφηκε κατά στρώματα. Η διάρκεια του χειρουργείου ήταν 40 λεπτά, χωρίς επιπλοκές.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ανεπίπλεκτη. Ο ασθενής εξήλθε την επόμενη ημέρα με οδηγίες μερικής φόρτισης με ειδική ορθοπεδική υπόδηση τύπου “walker boot” και πρόγραμμα φυσικοθεραπευτικής ενδυνάμωσης και κινησιοθεραπείας.

Στον επανέλεγχο της 3ης εβδομάδας, παρατηρήθηκε σημαντική υποχώρηση του οιδήματος και καλή επούλωση της τομής. Ακτινολογικά διαπιστώθηκαν πρώιμα σημεία πώρωσης, ενώ η φόρτιση προοδευτικά αυξήθηκε χωρίς εμφάνιση άλγους.

Σε έλεγχο 8 εβδομάδων, επιβεβαιώθηκε πλήρης πώρωση του κατάγματος και ο ασθενής επέστρεψε σε πλήρη αθλητική δραστηριότητα χωρίς περιορισμούς. Δεν διαπιστώθηκε υλικό εκπτώσεως ή ενδείξεις φλεγμονής.

Η χρήση ενδομυελικής βίδας επέτρεψε άμεση σταθερότητα, συντόμευση του χρόνου αποκατάστασης και μείωση του κινδύνου καθυστερημένης πώρωσης. Η επιλογή της χειρουργικής αποκατάστασης προσέφερε εξαιρετικό λειτουργικό αποτέλεσμα με ελάχιστο επεμβατικό αποτύπωμα.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Άνδρας 42 ετών προσήλθε μετά από κάκωση του άκρου ποδός κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικής δραστηριότητας. Ανέφερε στροφή και υπερέκταση του ποδιού με άμεσο άλγος στην ραχιαία και έσω επιφάνεια του μέσου ποδός, συνοδευόμενο από αδυναμία φόρτισης και ταχέως εξελισσόμενο οίδημα.

Κατά την κλινική εξέταση παρατηρήθηκε ευαισθησία στην περιοχή του ταρσομεταταρσίου συνδέσμου, εκσεσημασμένο άλγος στην παθητική στροφή και πίεση των μεταταρσίων, καθώς και εκσεσημασμένη δυσχέρεια στη βάδιση. Η ακτινογραφία του άκρου ποδός ανέδειξε διεύρυνση του διαστήματος μεταξύ 1ου και 2ου μεταταρσίου και πλάγια μετατόπιση της βάσης του 2ου μεταταρσίου. Η αξονική τομογραφία επιβεβαίωσε κάταγμα της βάσης του 2ου μεταταρσίου με υποπλατυσμό και αστάθεια στη ζώνη Lisfranc.

Η διάγνωση ήταν κάταγμα-εξάρθρημα του Lisfranc με συμμετοχή του συνδεσμικού συμπλέγματος και παρεκτόπιση. Δεδομένης της σημαντικής αστάθειας, αποφασίστηκε άμεση χειρουργική αποκατάσταση με εσωτερική οστεοσύνθεση.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό περιοχική αναισθησία (σφηνοειδές block) και με τον ασθενή σε ύπτια θέση με ανάρτηση του κάτω άκρου. Ακολουθήθηκε προσπέλαση μέσω ραχιαίας τομής επί του μέσου ποδός με προσεκτική παρασκευή των μαλακών μορίων.

Αναγνωρίστηκε το εξάρθρημα του 2ου μεταταρσίου και η αστάθεια μεταξύ του 1ου και 2ου μεταταρσίου καθώς και μεταξύ σφηνοειδών και μεταταρσίων. Αποκαταστάθηκε ανατομικά η ευθυγράμμιση του Lisfranc αρθρικού συμπλέγματος και πραγματοποιήθηκε εσωτερική οστεοσύνθεση με τοποθέτηση δύο διασυνδετικών κοχλιών και αγκιστρωτής πλάκας τύπου bridge plate.

Ελέγχθηκε η σταθερότητα υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση. Πραγματοποιήθηκε ενδελεχής έλεγχος αιμόστασης και ανατομική σύγκλειση κατά στρώματα. Η διάρκεια της επέμβασης ήταν 75 λεπτά, χωρίς επιπλοκές.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ανεπίπλεκτη. Ο ασθενής παρέμεινε σε αποφόρτιση για 6 εβδομάδες με ειδική ορθοπεδική μπότα και οδηγίες αποφυγής στήριξης. Ξεκίνησε πρόγραμμα παθητικής κινησιοθεραπείας από την 3η εβδομάδα.

Σε απεικονιστικό επανέλεγχο 6 εβδομάδων διαπιστώθηκε πλήρης διατήρηση της αρθρικής ευθυγράμμισης χωρίς λύση υλικών ή υποχώρηση. Ξεκίνησε προοδευτική φόρτιση και εντατική φυσικοθεραπεία. Στους 3 μήνες επανήλθε σε ελεύθερη βάδιση χωρίς άλγος ή αστάθεια. Η λειτουργικότητα του άκρου ποδός αποκαταστάθηκε πλήρως.

Τα υλικά αφαιρέθηκαν προγραμματισμένα στους 6 μήνες. Δεν παρατηρήθηκαν σημεία μετεγχειρητικής αρθρίτιδας ή δυσλειτουργίας. Η πρώιμη αναγνώριση και χειρουργική σταθεροποίηση του κατάγματος–εξαρθρήματος Lisfranc αποδείχθηκε καθοριστική για τη διατήρηση της ανατομίας του ποδιού και την πλήρη λειτουργική αποκατάσταση.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 42 ετών διακομίστηκε στα Επείγοντα μετά από τραυματισμό σε αγωνιστικό περιβάλλον, λόγω στροφικού μηχανισμού στον δεξιό αστράγαλο κατά την προσγείωση από άλμα. Ανέφερε άμεση εμφάνιση έντονου άλγους, παραμόρφωση και αδυναμία φόρτισης του σκέλους. Κατά την κλινική εκτίμηση διαπιστώθηκε οίδημα, παραμόρφωση της ποδοκνημικής με ραιβότητα και ευαισθησία στην έσω και έξω σφυρά. Δεν παρατηρήθηκαν νευραγγειακά ελλείμματα.

Η ακτινολογική διερεύνηση ανέδειξε ασταθές κάταγμα-εξάρθρημα ποδοκνημικής με κατάγματα της έξω σφυράς (περόνης) στο επίπεδο του συνδέσμου, συνδυαζόμενα με κάταγμα της έσω σφυράς και ραχιαία μετατόπιση του αστραγάλου εκτός της άρθρωσης. Η αξονική τομογραφία επιβεβαίωσε τη σοβαρότητα της βλάβης, τη συμμετοχή της οπίσθιας κολώνας της κνήμης και την ανάγκη για πλήρη σταθεροποίηση.

Η φύση της κάκωσης και η αστάθεια υπαγόρευσαν την ανάγκη για χειρουργική αποκατάσταση με πλάκα και βίδες.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση διενεργήθηκε υπό ραχιαία αναισθησία, με τον ασθενή σε ύπτια θέση και χρήση ακτινοσκοπικής καθοδήγησης. Αρχικά έγινε κλειστή ανάταξη του εξαρθρήματος και τοποθέτηση προσωρινού νάρθηκα για σταθεροποίηση.

Ακολούθησε διπλή χειρουργική προσπέλαση: έξω για την ανάταξη και οστεοσύνθεση της περόνης με ανατομική πλάκα τύπου locking, και έσω για την αντιμετώπιση του κατάγματος της έσω σφυράς με κοχλίες συμπίεσης. Σε περίπτωση συμμετοχής της οπίσθιας κολώνας χρησιμοποιήθηκε οπίσθια προσπέλαση ή έμμεση ανάταξη μέσω των άλλων δύο.

Οστική σταθερότητα επιτεύχθηκε με πολλαπλές βίδες και γωνιακά σταθερή πλάκα, ενώ η αρθρική επιφάνεια επανήλθε πλήρως στη φυσιολογική θέση. Η αιμόσταση επιτεύχθηκε με προσοχή και έγινε σύγκλειση των τραυμάτων κατά στρώματα. Δεν παρατηρήθηκαν επιπλοκές διεγχειρητικά.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Ο ασθενής παρέμεινε νοσηλευόμενος για 2 ημέρες με το σκέλος σε ανάρτηση. Ξεκίνησε κινησιοθεραπεία από την 3η μετεγχειρητική ημέρα και φορούσε λειτουργικό νάρθηκα με δυνατότητα ελεγχόμενης κάμψης-έκτασης. Η φόρτιση απαγορεύτηκε για 6 εβδομάδες.

Σε επανέλεγχο 6 εβδομάδων διαπιστώθηκε καλή πρόοδος πώρωσης, σωστή θέση των υλικών και σημαντική μείωση του οιδήματος. Στις 10 εβδομάδες άρχισε προοδευτική φόρτιση με υποστήριξη, ενώ η επάνοδος σε πλήρη δραστηριότητα επιτεύχθηκε σε 3 μήνες.

Η χειρουργική αποκατάσταση προσέφερε εξαιρετική σταθερότητα, αποτρέποντας την εγκατάσταση χρόνιας αστραγαλοκνημικής αστάθειας ή μελλοντικής αρθροπάθειας. Η εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκα και βίδες αποτελεί τον θεραπευτικό κανόνα για τέτοιες πολυσύνθετες κακώσεις της ποδοκνημικής.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Ασθενής 39 ετών προσήλθε στα ΤΕΠ μετά από πτώση από ύψος περίπου 2,5 μέτρων, με πόνο και αδυναμία φόρτισης στο δεξί κάτω άκρο. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε έντονο οίδημα στην πτερνική χώρα, εκχυμώσεις στη πλάγια και έσω επιφάνεια, και ευαισθησία στην περιοχή του υποτάρσιου άξονα. Η κίνηση του αστραγάλου ήταν περιορισμένη λόγω άλγους, χωρίς σημεία νευροαγγειακής βλάβης.

Η ακτινογραφία του ποδιού και ο αξονικός έλεγχος κατέδειξαν ενδαρθρικό κάταγμα πτέρνας τύπου Sanders II, με κατάρρευση του οπίσθιου αρθρικού τμήματος και απώλεια της φυσιολογικής γωνίας του Böhler. Η μορφολογία του κατάγματος και η συμμετοχή της υποτάρσιας άρθρωσης κατέστησαν αναγκαία τη χειρουργική αντιμετώπιση.

Το Χειρουργείο

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό περιοχική αναισθησία, με τον ασθενή σε πλάγια πρηνή θέση και με χρήση αιμοστατικής περίδεσης. Ακολουθήθηκε εκτεταμένη πλαγιοπτερνική προσπέλαση (extended lateral approach), με προστασία του έξω πελματιαίου νεύρου και των τενόντων.

Με τη χρήση υπόκριστων εργαλείων επιτεύχθηκε ανατομική ανάταξη της αρθρικής επιφάνειας και αποκατάσταση του ύψους και του σχήματος της πτέρνας. Ακολούθησε εσωτερική οστεοσύνθεση με ειδική πλάκα πτέρνας τύπου locking, η οποία τοποθετήθηκε στην έξω επιφάνεια και σταθεροποιήθηκε με πολυαξονικές βίδες, καλύπτοντας και την αρθρική επιφάνεια.

Η αιμόσταση επιτεύχθηκε πλήρως, και πραγματοποιήθηκε σύγκλειση κατά στρώματα με ιδιαίτερη προσοχή στην κάλυψη του δέρματος, λόγω της ευαισθησίας της περιοχής σε επιπλοκές επούλωσης.

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία εξελίχθηκε χωρίς επιπλοκές από το τραύμα. Ο ασθενής παρέμεινε σε αποφόρτιση για 8 εβδομάδες με παράλληλη εφαρμογή φυσικοθεραπείας για τη διατήρηση της κινητικότητας στον ταρσό και την ποδοκνημική.

Η ακτινολογική επανεκτίμηση επιβεβαίωσε ικανοποιητική ανάταξη της υποτάρσιας άρθρωσης, αποκατάσταση της γωνίας του Böhler και σταθερή πώρωση χωρίς μετατόπιση των υλικών. Σε επανέλεγχο 3 μηνών, ο ασθενής παρουσίασε ικανοποιητικό εύρος κίνησης, βάδιζε χωρίς υποστήριξη και χωρίς άλγος στο φορτίο.

Η εσωτερική οστεοσύνθεση επέτρεψε τη δομική και λειτουργική αποκατάσταση του οστού και της άρθρωσης, ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο μετατραυματικής αρθρίτιδας και παρέχοντας σταθερό και αξιόπιστο χειρουργικό αποτέλεσμα σε μια ιδιαίτερα απαιτητική ανατομική περιοχή.

Η Διάγνωση/Επίσκεψη

Άνδρας ασθενής ηλικίας 62 ετών με ιστορικό ενδοαρθρικού κατάγματος της ποδοκνημικής άρθρωσης προ εικοσαετίας, το οποίο αντιμετωπίστηκε χειρουργικά με εσωτερική οστεοσύνθεση, προσήλθε με χρόνιο άλγος στην ποδοκνημική, το οποίο επιδεινωνόταν κατά τη βάδιση και την κόπωση, συνοδευόμενο από προοδευτική δυσκαμψία και χωλότητα.

Η κλινική εξέταση ανέδειξε περιορισμένο εύρος κίνησης στην κάμψη και ραχιαία έκταση της ποδοκνημικής, με ήπιο οίδημα, ευαισθησία στην πρόσθια και έσω μοίρα της άρθρωσης και κριγμό κατά την κινητοποίηση. Υπήρχε ελαφρά βλαισότητα της πτέρνας και επιβαρυντική μεταβολή στον άξονα του ταρσού.

Η ακτινολογική διερεύνηση (προσθιοπίσθιες και πλάγιες λήψεις ποδοκνημικής, καθώς και λήψεις Saltzman και hindfoot alignment view) έδειξε εκτεταμένες μετατραυματικές εκφυλιστικές αλλοιώσεις με πλήρη στένωση του αρθρικού διαστήματος, υποχόνδρια οστεοσκλήρυνση, ασύμμετρο ύψος του ταρσιαίου θόλου και παραμόρφωση της αρθρικής επιφάνειας του αστραγάλου. Η αξονική τομογραφία (CT scan) χρησιμοποιήθηκε για ακριβή προεγχειρητική χαρτογράφηση και επιλογή τύπου πρόθεσης.

Η διάγνωση ήταν μετατραυματική οστεοαρθρίτιδα της ποδοκνημικής άρθρωσης σταδίου III–IV, με συνοδές αλλοιώσεις ευθυγράμμισης.

Το Χειρουργείο

Η θεραπευτική προσέγγιση περιέλαβε ολική αρθροπλαστική ποδοκνημικής (Total Ankle Arthroplasty – TAA) ως εναλλακτική της αρθρόδεσης, λαμβάνοντας υπόψη τη διατήρηση της κινητικότητας και τις λειτουργικές ανάγκες του ασθενούς.

Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό περιοχική αναισθησία (ισχιακό νεύρο/υπερκνημιαίο block) σε ύπτια θέση. Ακολουθήθηκε πρόσθια μέση προσπέλαση, μέσω του διαστήματος μεταξύ του πρόσθιου κνημιαίου και του μακρού εκτείνοντα τον μέγα δάκτυλο μυός, με προσεκτική παρασκευή για την αποφυγή τραυματισμού του εν τω βάθει περονιαίου νεύρου.

Η άρθρωση αποκαλύφθηκε, και πραγματοποιήθηκε εκτομή των φθαρμένων αρθρικών επιφανειών της κνήμης και του αστραγάλου. Τοποθετήθηκε τρισυστατικό εμφύτευμα, με μεταλλικά αρθρικά τμήματα από κράμα κοβαλτίου-χρωμίου και ενδιάμεσο ένθετο από πολυαιθυλένιο υψηλής μοριακής πυκνότητας (UHMWPE), προσαρμοσμένο στη δυναμική του ποδιού και τις ανατομικές ιδιαιτερότητες. Το εμφύτευμα σταθεροποιήθηκε είτε με τσιμέντο είτε με μηχανική σύλληψη (press-fit), ανάλογα με την ποιότητα του υποχόνδριου οστού.

Συνοδές διορθώσεις στον αξονικό προσανατολισμό του πίσω ποδιού (hindfoot) πραγματοποιήθηκαν εάν κρίθηκε απαραίτητο (π.χ. οστεοτομία πτέρνας ή υποτάλειας αρθρόδεση).

Τα Αποτελέσματα/Συμπεράσματα

Η μετεγχειρητική πορεία εξελίχθηκε ομαλά, με πρώιμη κινητοποίηση με μερική φόρτιση, και σταδιακή αποκατάσταση πλήρους φόρτισης εντός 6–8 εβδομάδων. Ο μετεγχειρητικός πόνος παρουσίασε σημαντική υποχώρηση, ενώ διαπιστώθηκε αισθητή βελτίωση της κινητικότητας και της λειτουργικής ικανότητας του άκρου.

Η ακτινολογική παρακολούθηση έδειξε ικανοποιητική ευθυγράμμιση και σταθερότητα της πρόθεσης, χωρίς ενδείξεις πρόωρης χαλάρωσης, οστεόλυσης ή ασυμβατότητας.

Η ολική αρθροπλαστική ποδοκνημικής συνιστά αποτελεσματική χειρουργική λύση σε επιλεγμένους ασθενείς με τελικού σταδίου αρθρίτιδα, ιδίως όταν απαιτείται διατήρηση της αρθρικής κινητικότητας και αποφυγή της βιομηχανικής δυσλειτουργίας που προκαλεί η αρθρόδεση. Σε περιπτώσεις μετατραυματικής αιτιολογίας, η επιτυχία της τεχνικής εξαρτάται από την ακρίβεια του προεγχειρητικού σχεδιασμού, τη σωστή επιλογή εμφυτεύματος και την εξατομίκευση της χειρουργικής προσέγγισης.

Κλινική Εικόνα / Διάγνωση

Ασθενής 38 ετών προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων με ιστορικό πτώσης από ύψος, συνοδευόμενο από έντονο πόνο στην περιοχή της ποδοκνημικής άρθρωσης, εκτεταμένο οίδημα, αιμορραγία και αδυναμία βάδισης.

Κατά την κλινική εξέταση παρατηρήθηκε παραμόρφωση στην περιφέρεια του αστραγάλου, με έντονη ευαισθησία, αιμάτωμα και περιορισμένο εύρος κίνησης λόγω πόνου. Το σήμα του περιφερικού νευρικού και αγγειακού δικτύου διερευνήθηκε, με αρνητικά σημεία ισχαιμίας ή νευρολογικής βλάβης.

Οι απεικονιστικές εξετάσεις ξεκίνησαν με ακτινογραφίες σε δύο επίπεδα, που ανέδειξαν συντριπτικό διαχωριστικό κάταγμα του αστραγάλου και της κνήμης με διασπορά θραυσμάτων και αρθρική αστάθεια.

Για λεπτομερέστερη εκτίμηση της εμπλοκής του αρθρικού χόνδρου και του βαθμού συντριβής, καθώς και για τον σχεδιασμό της χειρουργικής αντιμετώπισης, πραγματοποιήθηκε αξονική τομογραφία (CT scan) της περιοχής.

Χειρουργική Αντιμετώπιση

Η χειρουργική επέμβαση προγραμματίστηκε και πραγματοποιήθηκε υπό γενική αναισθησία, με τον ασθενή σε ύπτια θέση και χρήση ατραυματικού χειρουργικού πεδίου.

Κατά την επέμβαση, αρχικά έγινε σχολαστική ανάταξη των καταγμάτων υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο (fluoroscopy), με προσεκτική διαχείριση των οστικών θραυσμάτων ώστε να αποκατασταθεί η ανατομική συνέχεια και η αρθρική επιφάνεια.

Έπειτα, τοποθετήθηκε εσωτερική οστεοσύνθεση με ειδικές ανατομικές πλάκες και βίδες πολλαπλών κατευθύνσεων (locking plates), κατάλληλες για την αντιμετώπιση συντριπτικών και διαχωριστικών καταγμάτων ποδοκνημικής.

Η επιλογή των υλικών οστεοσύνθεσης βασίστηκε στην ανάγκη για υψηλή σταθερότητα, διατήρηση της ανατομίας της άρθρωσης και δυνατότητα πρόωρης κινητοποίησης.

Η τοποθέτηση της πλάκας και των βιδών έγινε με ακρίβεια, διασφαλίζοντας την αποφυγή επέκτασης της βλάβης στους μαλακούς ιστούς και στα περιφερικά νεύρα.

Μετά την ολοκλήρωση της οστεοσύνθεσης, επιβεβαιώθηκε η ανατομική ανάταξη και σταθερότητα μέσω διαδοχικών ακτινοσκοπικών ελέγχων.

Ο χειρουργικός τραυματισμός των μαλακών μορίων περιορίστηκε στο ελάχιστο, ενώ το τραύμα έκλεισε σε στρώματα με τοποθέτηση παροχέτευσης για απομάκρυνση υγρών.

Μετεγχειρητική Αποκατάσταση

Μετά το χειρουργείο, ο ασθενής παρέμεινε για παρακολούθηση όσον αφορά τον πόνο, το οίδημα και την κατάσταση της κυκλοφορίας του σκέλους.

Εφαρμόστηκε πρωτόκολλο ακινητοποίησης με νάρθηκα ή επίδεσμο, ενώ η φόρτιση του σκέλους περιορίστηκε αυστηρά σε μηδενική ή μερική για τις πρώτες 4 έως 6 εβδομάδες, ανάλογα με το βαθμό σταθερότητας και το μέγεθος του κατάγματος.

Το πρόγραμμα φυσικοθεραπείας ξεκίνησε με παθητικές κινήσεις της ποδοκνημικής για τη διατήρηση της αρθρικής κινητικότητας, αποφυγή συσπάσεων και διόγκωσης.

Σταδιακά, με την προοδευτική οστική επούλωση, εντάχθηκαν ενεργητικές ασκήσεις κινητοποίησης και ενδυνάμωσης, με στόχο την αποκατάσταση του φυσιολογικού εύρους κίνησης, της μυϊκής ισχύος και της βάδισης.

Παράλληλα, εφαρμόστηκαν μέτρα πρόληψης θρομβοεμβολικών επεισοδίων και λοιμώξεων.