Η κύστη Baker διαγνώσθηκε πρώτη φορά από τον Baker το 1877. Αναφέρεται στην ύπαρξη κυστών αρθρικού υγρού (ορογόνο κύστης) στην ιγνυακή χώρα, στο πίσω μέρος του γονάτου και οι οποίες έλαβαν το όνομά του.
Η εμφάνιση των ιγνυακών κυστών είναι συχνότερη στις ηλικίες των 4-7 ετών και των 35-70 ετών. Η εμφάνισή της σε νεαρές ηλικίες δεν συνδυάζεται με αρθροπάθεια ή τραύμα. Αντίθετα, η εμφάνιση κύστης του Baker σε μεγαλύτερη ηλικία συνδυάζεται με αυξημένη παραγωγή αρθρικού υγρού στα νοσήματα: οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, τραυματισμό του γόνατος και ειδικότερα ρήξη μηνίσκου και βλάβη του χόνδρου.
Η διάγνωση για κύστη Baker γίνεται μέσω του υπερηχογραφήματος Doppler. Είναι σημαντικό στη διάγνωση της κύστης του Baker από την εν τω βάθει θρομβοφλεβίτιδα. Πρώτα πρέπει να αποκλειστεί η ύπαρξη θρομβοφλεβίτιδας και έπειτα να ελεγχθεί η παρουσία ή μη της κύστης του Baker.
