Το καλοκαίρι είναι μια εποχή ενθουσιασμού και αναζωογόνησης και μας προσφέρει πολλές ευκαιρίες για άσκηση και χαλάρωση. Στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων είναι η κολύμβηση και τα θαλάσσια σπορ. Ωστόσο, είναι μια εποχή που πρέπει να γνωρίζουμε ποια είναι τα όρια του σώματός μας, ώστε να αποφύγουμε πιθανούς τραυματισμούς. Άλλωστε, κανείς δεν θέλει να περάσει το καλοκαίρι στο περιθώριο!
Οι περισσότεροι τραυματισμοί στα θαλάσσια σπορ οφείλονται σε ακατάλληλη ενδυμασία, ελλιπή προθέρμανση, εσφαλμένη ή ατελή εφαρμογή των αθλητικών κανονισμών, κακή τεχνική κατάρτιση, απειρία ή επιπολαιότητα που οδηγεί ενίοτε σε απερισκεψία.
Τραυματισμοί στην κολύμβηση και τα θαλάσσια σπορ
Η κολύμβηση θεωρείται από τους πλέον ιδανικούς τρόπους άσκησης για το σώμα. Ακόμα και στην κολύμβηση, όμως, ελλοχεύει ο κίνδυνος του τραυματισμού. Η υπερβολική άσκηση, χωρίς επαρκή ανάπαυση, οι κακές τεχνικές κολύμβησης κι αναπνοής, και η περιορισμένη μυϊκή δύναμη του ισχίου αποτελούν τις σημαντικότερες αιτίες τραυματισμών.
Οι πιο συνηθισμένοι τραυματισμοί που αντιμετωπίζουν τα άτομα στην κολύμβηση αφορούν στον αυχένα και τους ώμους και περιλαμβάνουν:
- Ερεθισμό και φλεγμονή στους ώμους
- Τενοντίτιδα ή ρήξη τένοντα
- Πόνος στον αυχένα και τη μέση
Οι κολυμβητές μπορεί, επίσης, να παρουσιάσουν τραυματισμούς στο γόνατο. Η πίεση στα γόνατα μπορεί να προκαλέσει πόνο κάτω ή γύρω από το γόνατο ή στο εσωτερικό της άρθρωσης.
Οι κολυμβητές που αντιμετωπίζουν πόνο για περισσότερο από 48 ώρες θα πρέπει να αναζητήσουν ιατρική φροντίδα.
Η κωπηλασία επιβαρύνει κυρίως το άνω άκρο, στον ώμο, τον αγκώνα και τον καρπό. Ως συνέπεια, οι πιο κοινοί τραυματισμοί σχετίζονται με το άνω άκρο κι αφορούν τενοντίτιδες, ρήξεις συνδέσμων, καθώς επίσης εξαρθρήματα ώμου. Όσοι επιδίδονται στο rafting αντιμετωπίζουν επιπλέον τον κίνδυνο τραυματισμών στον αυχένα, λόγω των κραδασμών. Γι’ αυτό είναι καλό να αποφεύγετε διαδρομές που αποτελούν μεγαλύτερη πρόκληση από αυτήν που είστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσετε.
Στο θαλάσσιο σκι οι πιο συνηθισμένοι τραυματισμοί αφορούν στη μέση (συμπτώματα οσφυαλγίας), λόγω των συνεχών κραδασμών, καθώς επίσης στα γόνατα και στους αστραγάλους λόγω των συνεχών ελιγμών και τις αντίστασης που κρατούν για να διατηρείται η ισορροπία και να αποφεύγεται η πτώση στο νερό. Σημαντική επίσης είναι η πίεση που ασκείται στα άνω άκρα.
Στην ιστιοπλοΐα και την ιστιοσανίδα οι πιο συχνοί τραυματισμοί αφορούν σε κακώσεις στο κεφάλι και σε διάφορους μύες στους οποίους ασκούνται έντονες πιέσεις για να διατηρείται η ορθή πορεία του σκάφους, όπως οι κοιλιακοί, οι τετρακέφαλοι και οι μύες των άνω άκρων. Επίσης, ελλοχεύει ο κίνδυνος καταγμάτων κι εξαρθρημάτων τόσο στα άνω άκρα όσο και στα κάτω.
